70+ en onversleten

Jarigen, nieuwe lopers of kersverse opa’s brengen appelflappen mee.

DOL-groep

Al twintig jaar maken dertien pensionado’s op donderdagochtend de bossen en heide van Aalst onveilig. Het is het domein van de DOL-groep (donderdagochtendlopers). De zwarte bordjes met ‘Gereserveerd’ staan al op tafel als de dertien trouwe leden van Loopgroep Waalre nog in geen velden of wegen te bekennen zijn. Ook deze zonnige donderdagochtend in juli heeft eetcafé Hut Van Mie Pils in het Noord-Brabantse Aalst achterin twee tafels beschikbaar voor de komst van de loopgroep.

De hoek is gemarkeerd met foto’s van de kwieke atleten, veelal 70-plussers. “Ze zitten altijd daar”, vertelt de uitbater. “Huub heeft zelfs zijn eigen plek, daar aan de korte kant.” Maar vandaag nemen de mannen even na elven plaats op het terras. Terwijl Ben zijn vaste loopritueel completeert met wat karate-oefeningen, haalt Cees, de nieuwkomer van het stel, alvast een doos appelflappen uit de auto. “Jarigen, nieuwe lopers of kersverse opa’s brengen appelflappen mee. Of zelfgemaakte vlaai”, vertelt Cor Versmissen (85) en vervolgt grappend: “Hij is aspirant-lid en moet nog door de ballotagecommissie.”

Kroonjaar

“Sifan Hassan schijnt hier in haar eerste loopjaar vele rondjes te hebben gemaakt,” onderbreekt één van de leden plotseling. “Om vervolgens op deze plek koffie te drinken.”

Dat die twee kopjes koffie en het versterken van de onderlinge band net zo hoog in het vaandel staan als het lopen, dat moge duidelijk zijn. “Maar we begonnen vanuit een specifiek doel”, vervolgt Huub. “Ergens rond de eeuwwisseling, met de halve marathon van Eindhoven. Daarna liepen we samen de marathon van Athene, New York en Berlijn. Daar waren we al maanden van tevoren mee bezig.” Cor: “Nu leven we niet meer naar evenementen toe.” Huub: “Wel organiseren we in december de Fakkelloop in Waalre. Daarbij moet je van tevoren inschatten hoe ver je loopt of wandelt in een uur. Het parcours is om de 100 meter verlicht met fakkels. Na afloop is er de prijsuitreiking en een gezellig samenzijn. Culturele uitjes van ons clubje zijn ook altijd hoogtepunten. En als iemand een kroonjaar viert, is hij de klos. Die zorgt dan voor een feestje, vaak met een etentje, soms een quiz. Weekenden weg gaan we niet samen. Langer dan een paar uur samenzijn, daar komt te veel herrie van.”

Ik hoop nog zo lang als het kan hard te lopen. Daar koppel ik geen leeftijd aan.

Knie

Hoewel Huub eindeloos over zijn mede-DOL’ers kan vertellen, loopt hij momenteel niet hard. Pijn in zijn knie dwingt hem tot wandelen. “Gezien mijn conditie kan ik het redden met deze knie, maar de fysio moet uitwijzen of een nieuwe nodig is. Ik denk terug te kunnen keren als loper, maar ik schat m’n eigen kunnen wel vaker hoog in. Ik hoop in de komende maanden weer een beetje te joggen. Voorlopig kan niemand donderdagochtend een afspraak met mij maken. Zelfs de dokter niet.” Ook Cor is daarin resoluut. “Ik hoop nog zo lang als het kan hard te lopen. Daar koppel ik geen leeftijd aan.”

Tips van de DOL’ers voor een leven lang lopen

Zorg goed voor jezelf. Qua voeding: eet puur, maar niet per se extra koolhydraten of eiwitten. En blijf bewegen. Als wij naar uitjes gaan, dan gaan we altijd op de fiets. Verder is rekken, strekken en opdrukken belangrijk om soepele spieren te behouden en om niet te verslappen. Daarmee beginnen wij de dag en/of ons loopje. Ook yoga-oefeningen, de Wim Hof-methode en karate-oefeningen komen voorbij in onze groep. Iemand maakt gebruik van het Chinese kruid jiaogulan. Dat elke dag in je thee kan je lijf ook versterken.

1. Zoek een mooie groep op. Als je alleen bent als loper zeg je sneller ‘nee’ tegen hardlopen. Als het slechter weer is, neig je te zeggen: ik loop morgen wel. Op onweer na gaan we altijd. Bij sneeuw wandelen we gewoon.
2. Blijf gewoon lopen. Less is more is onze slogan. Je moet niet meer het extreme willen nastreven, maar gewoon gaan. Blijven bewegen is voor iedereen belangrijk, maar als 80-plusser laat je het eerder na. Je moet niet minderen in beweging, ook al hoef je niet meer.

Tekst door Tijn Piest
Beeld door Gijs Ferkranus