Het jaar 2023 werd door Trail-Events afgesloten met de 12e ultra uit de Dutch Ultra Series; de Gelderse Poort Ultra. En dat beloofde een pittige te worden. Al wekenlang werd Europa geteisterd door extreem veel neerslag in de vorm van regen bij ons en sneeuw in de Alpenlanden. Dat heeft tot hoogwater geleid. Zo hoog zelfs dat het heet nieuws was. Wat betekende dit voor de Gelderse Poort Ultra? Heel veel! De Gelderse Poort is een natuurgebied bij Nijmegen. Het betreft hier mooie natuur met vele struinpaden echter wel in de uiterwaarden van de rivier de Waal. En die uiterwaarden stonden volledig onder water. Dat loopt niet lekker of eigenlijk helemaal niet. De beheerders van het gebied grepen dan ook in en de organisatie moest een alternatieve route aanbieden. Nu zijn de mensen achter Trail-Events behoorlijk creatief (de ultra cancelen is geen optie) en een alternatieve route werd ingediend en goedgekeurd. Het betekende wel weinig Gelderse Poort en geen uiterwaarden. Het gebied was uitsluitend nog via de winterdijken te belopen. De route was dan ook flink verlegd naar geen uiterwaarden en veel meer bosgebied rondom Nijmegen. Dat maakt de route ook extra pittig. Een goede 850 hoogtemeters moest hierdoor ook worden bedwongen.
Zaterdag 30 december was het zover. Bijna honderd trailers aan de start voor een ruime 50 kilometer. Met gepaste trots kan ik hier mededelen dat ik ze dit jaar tot nu toe allemaal heb gelopen uit de DUS2023. En ik niet alleen! Ook Yvette was er weer bij! Voor ons was deze laatste ultra van dit jaar een bekroning op het voltooien van de volledige Dutch Ultra Series 2023! Alleen deze nog effies doen en dan …. eeuwige roem 🙂
De bekende boogbrug was volledig omringd door water
Het weer was vandaag fantastisch! Na weken van regen, grijze luchten, regen, veel wind en regen was het vandaag droog met zelfs in de middag de zon! Met een temperatuur van zo’n 8 graden was het fantastisch loopweer.
Start- en finish locatie was een bekende hotelketen in Berg en Dal. De start was om 09:00u na het gebruikelijke praatje van Chris. Als eerste mochten we het bosgebied tussen Beek en Dal en Nijmegen ontdekken. Dit is een zeer bekend stuk in hardlopend en wandelend Nederland met de bekende Duivelsberg als trekpleister. Dit gebied is een stuwwal gevormd in de ijstijd met hoogtes tot bijna 100 meter. De eerste kilometers kenmerkten zich dan ook door de vele klimmetjes en afdalingen. Bij Nijmegen kwamen we de groene corridor uit vlakbij de Waalbrug. De originele route ging richting de bekende boogbrug (wandelbrug Ooypoort) om de uiterwaarden in te lopen. Maar zover kwam het niet door het hoge water. De bekende boogbrug was volledig omringd door water. De route bleef dan ook op de Ooysedijk. Volkomen terecht want wat een water! Overal waar je keek richting de rivier was water. Na enkele kilometers op deze dijk was daar de eerste verzorgingspost.
De eerste 10 zaten erop. De route vervolgde met een behoorlijk lang stuk door graslanden. Sompige, verzadigde graslanden waarbij je bij iedere stap het water onder je voeten wegdrukte en het gevoel had weg te zakken in de vettige kleigrond. Sommige stukken waren veranderd in slijk. Opletten dus want een glijpartij wil je niet. Uiteindelijk kwamen we uit bij het Wylerbergmeer. Klinkt groter dan dat het was. Een klein zwemstrandje aan de grens met Duitsland.
Na dit meer was het terug de stuwwal op om terug te keren richting het startpunt. Daar was de 2e verzorgingspost en wachtte nog een grote lus door de bossen van Groesbeek. Terwijl ik omhoog wandelde richting de post besloot ik wat te eten. Ditmaal had ik wat koeken meegenomen. Kokosmakronen en appelkoeken. Ik houd niet zo van gelletjes. Veel te zoet en veel te plakkerig. Een boterham kan natuurlijk ook of een krentenbol. Bij de post nam ik nog wat van de tafel en vulde mijn water aan. Ruim 20 zaten er op.
De route vervolgde door de bossen richting Groesbeek. Na enkele kilometers merkte ik dat mijn maag blokkeerde. Ik werd misselijk en de boel wilde er weer uit maar zover kwam het niet. Misschien teveel koek of gewoon teveel gegeten? Geen idee maar het had wel zijn effect op mijn tempo. Die was helemaal weg en moest af en toe zelfs stukken wandelen om de oprispingen uit mijn maag in toom te houden. Dit stuk tussen post 2 en 3 was ook de langste. Dus het duurde wel even voordat ik bij de 3e post was. Ondertussen ging er van alles door je hoofd. Te zoete koeken, teveel koeken, teveel van de tafel gepakt of is er gewoon iets heel anders aan de hand? Ik zal het nooit te weten komen. En aangezien opgeven geen optie is (en zeker niet in deze laatste uit de serie) was het niet anders dan accepteren en het tempo laag houden met af en toe wandelmodus.
Aangekomen bij de 3e post heb ik een bouillon genomen in de hoop dat mijn maag het accepteerde. Had vanaf de 2e post niets meer genomen. Ook geen water. Gelukkig viel de bouillon goed wat mij vertrouwen gaf voor de laatste 15 kilometer.
De bossen bij Groesbeek zijn prachtig. Mooie paden golvend door het boslandschap. Het Groesbeekse bos is behoorlijk groot (ruim 10km2) en fraai afwisselend. Er vindt hier regelmatig grootschalig houtkap plaats wat ook te zien was. Hele stapels en hele rijen omgezaagde bomen lagen langs enkele paden. Wat mij altijd opvalt aan deze stapels dat het allemaal mooie rechte bomen waren. Er zit geen kromme stam tussen. Maar als je om je heen kijkt in het bos zijn de meeste bomen niet recht. Hmmm.
De laatste kilometers waren zwaar. De (bos)paden waren op sommige stukken behoorlijk verzadigd door al het water en daarmee blub geworden. Tot nu toe kon je er nog redelijk omheen maar niet meer in de laatste 5 kilometer. Honderden meters slijk moesten doorwaad worden. Op sommige stukken moest je echt oppassen. De blubber was diep en al glijdend kwam je vooruit. Maar dat maakt het ook wel leuk! Lekker spelen in de modder. Lekker stampen door de plassen! Heerlijk.
Voor mij is het een dagje buiten spelen en genieten van de natuur
Na ruim 7 uur was ik terug bij het startpunt. Dit was niet mijn beste ultra maar wat maakt het uit. Het is geen wedstrijd. Voor mij is het een dagje buiten spelen en genieten van de natuur.
De 12e ultra zat erop. En daarmee mijn persoonlijke jaardoel volbracht; iedere maand een ultra! Met succes volbracht. In 2024 een iets anders als doel. Maar wat….wordt vervolgd!
Wil jij dit jaar ook een ultra doel halen? Dat kan! De Dutch Ultra Series is er ook in 2024. Iedere laatste weekend van de maand ergens in prachtig Nederlands natuur een unieke ultra van (ruim) 50 kilometer.
Tijdens de DUS2024 kun je zelfs een gouden, zilveren of bronzen plak verdienen door iedere kwartaal respectievelijk 3, 2 of 1 ultra te lopen!
Een ontzettend sportief doel met een passende beloning.
Met behulp van cookies kunnen we analyses maken en jouw ervaring op onze website verbeteren, lees meer. Ik snap het