265km verdeeld over 9 runs…. Ja, dat waren mijn trailrunning activiteiten na mijn deelname aan de UTMB trail van 168km rond het Mont-Blanc Massief eind augustus dit jaar. Te weinig regelmaat in trainen en teveel zin in regelmatig een trail… Je begrijpt, dit had ik niet uitgerekend zo vlak voor mijn deelname aan de Onle-Spa-Olne trail afgelopen weekend… Want,.. 68km is toch een serieuze afstand! De laatste tijd ligt mijn uitdaging niet om aan de start te verschijnen,.. ik wil maar wat graag over die paden rennen, door de natuur. Nee, mijn uitdaging ligt in het gedeelte net na de start, als de trail begonnen is. Onder het motto:..
“The trail is the thing, not the end of the trail. Travel to fast and you miss all you are travaling for…”
.. begon ik dan ook aan deze mooie trail met start en finish in het (donkere) Olne… met als enige doel: lachend over de finish komen!
Altijd leuk met zo’n goeie insteek je trail beginnen… maar, al gauw werd duidelijk dat de focus erg op de ondergrond zou liggen. Gladde blubber paden wisselenden elkaar af en daar waar je dacht beter op het groene stukje te lopen vertelde het resultaat van je keuze je direct iets anders… Het begin beloofde een zware trail en dat was ook zo,… Ik besloot ontspannen te lopen wat er voor gezorgd heeft dat ik geen harde uitglijders heb hoeven maken…
De route van Onle-Spa-Olne is mooi. De laaghangende wolken zorgde voor een koele omgeving en dit gaf mij een rustgevend gevoel. De sliert van trailrunners werd kilometer na kilometer dunner en al gauw liep ik met hetzelfde groepje trailrunners door het afwisselende landschap. In mijn enthousiasme had ik mijn racevest gevuld met vijgen, rozijnen, verschillende musli-repen 2 liter water, 1 liter sportdrank,… eigenlijk was ik een soort mobiele drank/bevoorradingspost. Ik besloot dus ook lekker selfsupporting de hele afstand te volbrengen… Dus,.. daar ging ik met de gedachte dat de 5kg op mijn rug steeds lichter zal worden… Je kunt het maar beter positief benaderen….
Tijdens mijn deelnames aan ultra-trails ervaar ik regelmatig rond de 35-40km een dipje. Het ritme gaat dan niet meer vanzelf en de focus moet ik meer sturen. Dit gaat naar verloop van tijd over,… dat weet ik,… die ervaring heb ik en dat is fijn want ultra trails zijn altijd verder dan de marathonafstand. Ik kan me nog goed herinneren dat ik dit keer zo rond de 25km kennis maakte met dit dipjes fenomeen. Zucht… Allemaal logisch, allemaal verklaarbaar,… maar zeker niet wenselijk met nog een marathonafstand in het vooruitzicht… Al vaker ben ik terecht gekomen in situaties waarbij het niet meer ging en ik door moest… Het zijn de kleine dingen die me weer helpen om door te gaan. Om me heen kijken en vooral afleiding zoeken in de natuur. Het tempo pakken wat wel past voor dat moment en me vooral niet storen hoe anderen je wellicht passeren. Het zijn maar momenten, dat weet ik,… Wat eten, blijven drinken en vooral het besef dat ik ook deze momenten voor geen goud wil missen,… hoe zwaar de momenten ook kunnen zijn,… er zijn altijd afwisselende mooie momenten die blijven hangen…. De zware momenten vergeet ik na afloop van de trail gewoon weer..
Ik heb op mijn manier genoten van deze editie van Olne-Spa-Olne. In het donker, net binnen de 9 uur ben ik lachend over de finish gekomen. Geen blessures, wel ontzettend moe, ik was een soort van helemaal leeg, maar het neerploffen aan de tafel bij mijn loopmaatjes gaf me een ontzettende voldoening.
Ik zie uit naar de opkomende trainingsuren. Ik zie uit naar het voordeel dat ik daaruit haal bij mijn volgende deelname aan een Ultra-Trail. Want regelmaat in het lopen brengt echt veel voordelen. Een kwestie van plannen zou je zeggen. En ja, dat is zo. Dit jaar nog 1 geplande trail voor mij, de Voorne’s DuinenTrail in Oostvoorne. 37km genieten over een prachtig parcours met vele trailrunning vrienden… Voor mij de fijne afsluiting van mijn trailrunning jaar 2015.
Met behulp van cookies kunnen we analyses maken en jouw ervaring op onze website verbeteren, lees meer. Ik snap het