Ik dacht Zwitserland behoorlijk goed te kennen, maar in Ticino was ik nog nooit geweest. De afgelopen dagen heb ik mezelf regelmatig afgevraagd waarom niet. Is Ticino misschien het best bewaarde geheim van Zwitserland?
Deze route was een aaneenschakeling van unieke ervaringen waarbij geen stap hetzelfde was
Dit zuidelijkste kanton van Zwitserland voelt als een stukje Italië vanwege het mediterrane klimaat, de Romaanse kerken, de pittoreske bergdorpjes. Het feit dat iedereen Italiaans spreekt, helpt ook lekker mee. En de natuur? Die is hier groots en dramatisch. Rotswanden die loodrecht omhoog rijzen, adembenemende panorama’s en hoog alpiene terrein. Ticino is zonder twijfel prachtig. En natuurlijk wilde ik die natuur graag verkennen met mijn trailrunningschoenen aan. Uit de ‘Top 10 trailroutes in Ticino’, die beschikbaar is op Outdoor Active, koos ik drie routes.
Hoewel trailruns…. De steile rotswanden rondom de dalen maken de beklimmingen lang en steil. 1.000 Hoogtemeters in minder dan 10 kilometer is volkomen normaal. Het terrein wordt ook al snel behoorlijk technisch met rotsplaten, losliggende stenen, door wortels overwoekerde paden en puinhellingen. Maar als je je instelt op het feit dat je regelmatig zult wandelen in plaats van hardlopen, is dat geen enkel probleem en heb je een geweldige ervaring.
Ik verbleef in Locarno, aan het Lago Maggiore. Dit bleek de perfecte uitvalsbasis te zijn. De startpunten van de trails zijn gemakkelijk bereikbaar met de bus, die vanuit Locarno vertrekt, en deze bussen rijden zelfs al heel vroeg in de ochtend. Bezoekers aan de regio ontvangen gratis een ‘Ticino Ticket’ en hiermee kun je gratis gebruik maken van het openbaar vervoer en krijg je ook nog eens korting op andere activiteiten en bezienswaardigheden. Daar had ik alleen geen tijd voor 😉
Spoiler vooraf: ik ben echt groot fan. Deze route staat zonder twijfel op nummer één in mijn top 3. Het is een ultieme bergervaring op hoogte.
De beschrijving zei: “Slechts een korte route.” Nou, ik heb er ruim 4 uur over gedaan om 14 kilometer af te leggen. Trailexperts (lees: lokale berggeiten) schijnen dit in 3 uur te kunnen doen, maar ik heb geen idee hoe ze dat voor elkaar krijgen. Het terrein was zo technisch dat ik slechts 10 tot 15% van de route kon hardlopen.
Prachtige meren en uitzicht op de Basodino-gletsjer, de meest indrukwekkende gletsjer in Ticino
Maar dat deed geen afbreuk aan de ervaring! Genadeloos steile klimmetjes, rotsplaten, blokkenterrein, langs kliffen en over puinhellingen. En dan prachtige meren en uitzicht op de Basodino-gletsjer, de meest indrukwekkende gletsjer in Ticino. Deze route was een aaneenschakeling van unieke ervaringen waarbij geen stap hetzelfde was, en ik voortdurend gefocust moest blijven. Het hoogste punt lag op 2.460 meter en dat ga je bij fysieke inspanning wel voelen.
Je bent hier wel een hele dag mee zoet. Ik vertrok ‘s ochtends vroeg uit Locarno en was pas in de namiddag weer terug. Eerst met de auto of de bus naar het dalstation van de kabelbaan Robiei in San Carlo. Vervolgens brengt de kabelbaan je in een kwartier naar boven. Alleen al dit ritje is spectaculair en absoluut de moeite waard. Plan voor de run zelf zo’n 4 à 5 uur in, en zorg ervoor dat je na afloop een lunch- of koffiestop maakt bij een van de twee restaurants bij het begin- en eindpunt. Let even goed op de vertrektijden van de kabelbaan. Om 16.45 uur gaat de laatste.
Gezien de hoogte en het terrein is het verstandig om deze tocht alleen te ondernemen bij goed en droog weer. Als de weersvoorspellingen anders zijn, kies dan voor een andere route. Zelfs bij warm en droog weer is het belangrijk om altijd voorbereid te zijn op veranderingen in het weer. Lees: stop een regenjasje in je trailvest. Een paar stevige trailrunningschoenen met een rockplate zijn geen overbodige luxe, en zorg voor minimaal 1, maar liever 2 liter water. Onderweg kom je weliswaar langs meren, maar ik raad af om daaruit te drinken. Er zijn geen gegarandeerd veilige drinkwaterpunten onderweg.
Deze trail ging zeker een stukje sneller dan bij Robiei. Maar het overbruggen van meer dan 1.200 hoogtemeters in slechts 7 kilometer (heen, en dan ook weer 7 kilometer terug) betekent nog steeds behoorlijk wat steile klimmetjes. Op deze route komen deze vrijwel altijd in de vorm van trappen.
Het startpunt ligt in het dorpje Frasco (885 meter) in de Verzasca-vallei, dat bereikbaar is met de auto of de bus. Ik begon mijn run om 7 uur ‘s ochtends, met als doel om terug te zijn voordat de verzengende zomerhitte toesloeg. Bijkomend voordeel is dat de vroege ochtenduren de beste kans bieden om wilde dieren te spotten. Zo stond ik al vóór 8 uur ’s ochtends oog in oog met een jonge steenbok.
De route gaat vrij snel omhoog, en na ongeveer 6 kilometer kom je bij het pittoreske Efra-meer. Vanaf daar is het nog een kilometer lopen naar Capanna Efra, oftewel de Efrahut. Ook dat stuk gaat behoorlijk steil omhoog. De hut is een perfecte plek voor een pauze, net als het meer trouwens. Bij de hut kun je ook je water bijvullen, dus hier is een litertje mee meer dan voldoende. En na de hut, dezelfde weg weer terug. Geen straf, het uitzicht is echt anders.
Het grootste gedeelte van de tocht was door het bos en daarmee in de schaduw, dus wat betreft de hitte was het prima te doen. Voor deze trail staat rond de 4 uur, maar ik deed hem in minder dan 3,5 uur. Revanche van gisteren. Strava beloonde me met een aantal bekertjes.
Dit voelde als een thuiswedstrijd. Het startpunt lag op slechts 5 minuten van mijn hotel. De beschrijving beloofde 16 kilometer en bijna 1.000+ hoogtemeters en “gematigde hoogteverschillen, dus ook geschikt voor beginners”. De paden waren inderdaad een stuk minder technisch, er zitten stukken asfalt in, maar ook hier weer…trappen. Voor deze run stond 4 uur gepland, ik deed hem in 3 uur.
Het merendeel van de route gaat door het bos en je hebt regelmatig een schitterend uitzicht op het Lago Maggiore. Vanwege de hitte begon ik ook deze trail vroeg; net voor zonsopgang om precies te zijn. Dit gaf me een paar extra mooie uitzichten met de opkomende zon.
De route heeft slechts één steile klim, en dat is naar het hoogste punt boven Cordonico (1.010 meter). Dit voelt meer als een trailrun-ervaring, maar persoonlijk geef ik de voorkeur aan uitdagender terrein, zelfs als dat betekent dat ik minder kan hardlopen. Maar dat is persoonlijk natuurlijk. Vandaar dat deze route op de derde plaats staat.
Kortom, Ticino is een absolute aanrader voor ervaren trailrunners die van technisch terrein en hoogtemeters houden. Het grote voordeel is dat je deze uitdagingen al op relatief lage hoogte kunt aangaan en dat de routes gemakkelijk bereikbaar zijn met het openbaar vervoer. Omdat de routes enigszins verspreid liggen, is het slim om voor elke route een hele dag uit te trekken. Je kunt je tocht perfect afsluiten met een kop koffie en/of lunch in een nabijgelegen dorpje.
Ticino is een absolute aanrader voor ervaren trailrunners die van technisch terrein en hoogtemeters houden
Als je in de buurt van Locarno blijft, kun je genieten van routes met minder hoogteverschillen en minder technische paden, wat ook heel prettig kan zijn. Een extra voordeel is dat het milde klimaat ervoor zorgt dat het trailrun-seizoen hier veel langer duurt dan in de noordelijker gelegen delen van de Alpen. En dan heb ik het nog geeneens gehad over de kwaliteit van het eten, de enorme gastvrijheid en de voortreffelijke koffie in Ticino. Dit was zeker niet mijn laatste bezoek aan dit kanton.
Met onze routes variërend van 5 tot 109km hebben wij voor iedere hardloper een passende en uitdagende trail. Onze routes zijn prachtig en de sfeer is altijd gemoedelijk.
Anders dan de Zwitserse Alpen, maar nog steeds een heerlijke trail-ervaing.
Bekijk onze Trail Events kalender eens. Wanneer kom jij je grenzen verleggen?
Met behulp van cookies kunnen we analyses maken en jouw ervaring op onze website verbeteren, lees meer. Ik snap het
