“Mars wil jij misschien de nieuwe Brooks Catamount uitproberen?”
Kennismaking met Brooks
De wat? Een snelle blik op internet leerde mij dat dit de nieuwe trailschoen van Brooks was. Mijn interesse was gewekt. Niet alleen “trail” ik duizenden kilometers per jaar, ook ben ik nogal nieuwsgierig van aard. En voelde ik me natuurlijk een klein beetje vereerd want wie wil er nou geen nieuwe schoenen testen.. Een wit schoentje; das dan wel weer apart maar ik hou ook wel weer van apart dus kom maar door.
Toen de pakketbezorger mijn voordeur eindelijk had weten te vinden popelde ik om mijn nieuwe aanwinst mee naar buiten te nemen, maar ik nam me voor geduldig te zijn. Dit verdiende een passende doop. De Krijtlandtrail in het Limburgse Heuvelland leek mij bij uitstek geschikt voor de ontmaagding. Een wisselende ondergrond met holle wegen, gras, stukjes asfalt en veel onverhard werk met zeer regelmatig een klimmetje of een afdaling.
Ideaal om ze eens goed aan de tand te voelen, maar toen ik met mn witte pattas aan de start stond, voelde dat toch wat onwennig. Alsof je in gala naar het voetbalstadion gaat. Maar even terug naar het begin; toen ik de schoenen paste,voelde dat meteen heel vertrouwd. Alsof je een paar comfortabele pantoffels aantrekt. Waarschijnlijk komt dit ook door het “sokje” wat je voet direct in de juiste positie schuift.
55km test
Ik besloot dan ook het risico te nemen om meteen “all the way”te gaan. Dus een flinke afstand (55 kilometer) waarbij ik ook wilde afzien van hulpmiddelen als tape en pleisters. Ik heb namelijk een historie van pijnlijke voeten. Blaren, rauwe tenen, brandende voeten…alles is al voorbij gekomen waardoor ik de boel vooraf meestal flink in de tape zet. Ook omdat ik inmiddels zo’n beetje alle grote merken wel heb geprobeerd had ik me er al bij neergelegd dat dit hoorde bij het lopen van ultra’s. Niet klagen maar dragen. Dus waarom deze gok? Misschien omdat ik meteen wilde weten wat ik voor vlees in de kuip had, of was het omdat de eerste kennismaking heel prettig verliep? Geen idee, maar en eerlijk is eerlijk; deze Brooks overtroffen mijn stoutste verwachtingen.
Pasvorm
Heerlijke pasvorm, dus geen glijdende voeten wat met name bij de afdalingen erg goed van pas kwam. Normaalgesproken kruipen mijn tenen namelijk opgefrommeld naar de voorkant van mijn schoen wanneer het bergaf gaat maar nu bleven ze lekker ontspannen zitten waar ze hoorden te zitten.
Comfort
Het comfort was ook super; stevig maar met gevoel voor de ondergrond, dus elke pas is raak. Halverwege de trail vertelde ik mijn loopmaatje wat ongelovig dat ik geen centje pijn had. Zij kent mij als geen ander dus was oprecht blij voor me, en toen ik na 50 kilometer een waterpassage had em met natte schoenen verder moest vreesde ik heel even voor het ergste, maar ik had me zorgen gemaakt om niets. Mijn voetjes bleven ongeschonden. Ik was inmiddels ook gewend aan het wit en blauw en vond het eigenlijk wel gaaf want de Catamounts namen langzamerhand de kleur van de omgeving aan. Zand, gras, modder…als n soort trofeën liet het allemaal zijn of haar DNA achter waarmee het meteen liet zien dat ze er niet alleen zijn om mee te pronken. Ze zijn er ook om te werken.
Zeeland
Na deze prettige test in het Heuvelland mochten ze met mij mee naar Walcheren. Een mooie trail van 50 kilometer rondom Middelburg met flinke stukken strand en weiland. Het wordt saai maar ook hier deden ze flink hun best. Lekker crossend door de duinen, sprintend door het zand en hobbelend door de akkers. Ze pasten daarbij ook nog eens leuk in de omgeving ???? Het was een feestje, en in die stemming gingen we ook nog samen naar mijn favoriete trainingshabitat; het Grenspark bij Ossendrecht. Een gebied met veel zand, wortelpaadjes en single-tracks en toen ik eerst zowat onderuit ging door een overstekende wortel en meteen daarna een volle sprint kon trekken over een bochtige single-track wist ik het zeker; dit zijn mijn schoenen.
Conclusie
Mijn conclusie? Witte schoenen op de trail lijken gek maar de praktijk wijst anders uit. Wit dat vies mag worden, wie wil dat nou niet? Daarnaast is Brooks in staat gebleken om licht, fijn, perfect passend en reactief schoentje te maken dat de aanwijzingen van het onderstel perfect opvolgt. Ik ben met name te spreken over het afdalen en het korte bochtige werk. Ze geven voldoende bescherming bij aanvaringen met wortels en stenen en zien er daarnaast gewoon gaaf uit. Ik heb ze alleen nog niet kunnen testen in de echte bagger.
Tot slot voor mij nog wel het meest belangrijke punt; ik heb geen last meer van blaren, afvallende tenen en kokende voeten.
Deze Brooks Catamount is voor mij veruit het beste waarmee ik tot dusver de trail heb mogen bestormen.
Marcel Tunderman