De Brabantse Vennen Ultra van Joffrey

50 fantastische kilometers

Op 30 maart liep ik de Brabantse Vennen Ultra, en ik zal het meteen verklappen; dit was wel één van de gaafste ultra’s die ik tot nu toe gelopen heb. Mooi gebied, mooie paden en veel water… Heel veel water.

Ik doe aan trail running voor dagen zoals deze

Slecht geslapen

Net als altijd voor een ultra heb ik de avond ervoor al mijn spullen klaargemaakt en ben ik op tijd naar bed gegaan. De wekker gezet op vier uur, want vanuit Den Helder naar Someren is best een stukje rijden. Maar slapen? Ho maar… Ik hoorde van alles buiten en ik voelde allerlei pijntjes. Ik loop al een tijdje met een lichte blessure en een ander zou dan misschien twijfelen om aan een 50K ultra te starten, maar zo zit ik niet in elkaar. Ik ben best eigenwijs.

Lekker op tijd bij de start

De wekker ging dus om vier uur, maar toen was ik er al even uit. Om iets over vijven in de auto gestapt en onderweg naar Someren. Wel gezellig, want mijn vrouw, dochter en haar vriendin waren vandaag mee, dus een gezellige boel. Alhoewel er toen we de straat uit reden al twee op de achterbank lagen te slapen… Na een rit van twee en een half uur reden we de parkeerplaats op bij de Soete Inval, waar de Brabantse Vennen Ultra om negen uur van start zou gaan. Het was ondertussen kwart voor acht, dus we waren lekker op tijd.

De start

Tijdens de briefing voor de start werden wij als lopers al gewaarschuwd dat er heel veel water in het gebied lag vanwege de grote hoeveelheid regen van de afgelopen maanden. Om negen uur werd het startsein gegeven. Vanaf de parkeerplaats over het grasveld het bos in, maar na dit eerste grasveld had íedereen al natte voeten. Ik had me voorgehouden niet te snel van start te gaan, maar ondanks dat mijn tempo iets hoger lag dan dat ik wilde, ging het lekker. Mooie uitzichten over de uitgestrekte heide, een paar gesprekjes met medelopers en vooral genieten. Na negen kilometer was daar alweer de eerste verzorgingspost. Toch maar even van kleding gewisseld. Ik was begonnen in een shirt met lange mouwen, maar het was zo’n lekker weer dat ik in een shirt met korte mouwen verder kon.

Veel water

Na mijn korte stop bij de eerste post, die weer prima geregeld was door de crew van Trail Events, ging ik weer verder. Bij de start hadden ze al gewaarschuwd voor veel water, en hier was niks aan gelogen. Eerst een paar plassen waar je nog wel omheen kon, maar nu kwamen er toch serieuzere plassen waar we toch echt doorheen moesten. Sommige van die plassen waren wel honderd meter lang en knie diep. Ook de temperatuur van dit water was niet zomers. Het voordeel was wel dat tijdens die doorwadingen mijn blessure zodanig verkoeld werd dat ik er geen last van had. Net alsof je een koud kompres gebruikt. Elk nadeel heeft zijn voordeel. Op vierentwintig kilometer kwam ik bij post twee aan en ook hier was alles weer tot in de puntjes geregeld. En natuurlijk stond hier ook mijn gezin weer op mij te wachten voor de nodige support. Ook hier na een korte stop weer verder.

Prachtige route

Het volgende deel van de run was een kilometer of tien. Ik was nog nooit in dit gebied geweest, maar wat een prachtige route. De heide afgewisseld door bossen. Schotse hooglanders midden op het pad, super gaaf. Ondertussen liep ik samen met een andere loper en alhoewel ik graag alleen loop gaf me dit wel extra motivatie om het tempo voor mijn doen vrij hoog te houden. Ik had me deze ultra voorgenomen nergens te gaan wandelen en dit lukte me tot nu toe aardig. Natuurlijk moesten we soms even lopen als we door het water moesten, want je ziet niet wat er onder water ligt. Als je samen loopt en je kunt onderweg een beetje ontspannen praten dan vliegen de kilometers voorbij en binnen no time kwamen we bij post drie aan. Nog zestien kilometer te gaan.

Nog meer water

Ook de laatste 16 kilometer van de route was erg nat, uiteindelijk liepen we tot onze middel door het water, maar wat was dat gaaf, ik hou ervan. Hoe gekker hoe mooier… Nog steeds liep ik samen met een andere loper en in de verte zagen we twee andere lopers voor ons. Ik nam me voor om deze twee nog te gaan inhalen, want ik voelde dat er nog genoeg snelheid in de benen zat. Na een poosje liepen we dan ook met zijn vieren, maar een kilometer of acht voor de finish kon ik redelijk versnellen en liep ik samen met een andere loper vooruit. En weer in de verte zag ik een groep van drie. Ik ben niet heel competitief ingesteld, maar dit gaf me wel de motivatie om nogmaals te versnellen. En ook dit groepje haalde we een kilometer of drie voor de finish in. Nog steeds ging het erg lekker. Ik had wel wat krampjes in de bovenbenen, maar ik liep op de zogenaamde wolk.

Finish

Na 5 uur en 41 minuten kwam ik samen met mijn medeloper over de finish. We bedankte elkaar voor de laatste tien kilometer die we samen zo lekker hadden gelopen. Ook mijn gezin en de altijd enthousiaste crew van Trail Events stonden natuurlijk weer bij de finish om me op te vangen. Wat een gave trail was dit zeg… Toch wel de mooiste die ik tot nu toe gelopen heb, dit vanwege het vele water wat toch wel de kers op de taart was. Ook het mooie gebied waar we liepen droeg enorm bij aan deze gave run.

Dit is waarom ik aan trail running doe

Vaak vragen mensen mij waarom ik aan trail running doe. Waarom ga je 50K of meer hardlopen en steek je zoveel tijd in training? Nou dat antwoord kan ik je nu geven… Vanwege dagen zoals deze!

Loop ook mee met Trail Events

Met onze routes variërend van 5 tot 109km hebben wij voor iedere hardloper een passende en uitdagende trail. Onze routes zijn prachtig en de sfeer is altijd goed.

Bekijk onze Trail Events kalender eens. Wanneer kom jij je grenzen verleggen?

Trail Events Kalender