Onderweg bij de BUT100 - Trail Running

Wil je een blogje schrijven

Heb je al eens een ultra gelopen vroeg Patrick nadat ik zei dat ik wel een blogje wil schrijven over de Brabantse Utra Trail (BUT). Ja zei ik, maar wetende dat het niets uitmaakt of je er 1 of 10 hebt gelopen. Iedere ultra is weer uniek en iedere ultra is een mentale uitdaging. De kilometers kun je trainen. Althans, je komt al heel ver als je een goede drie uur en/of 30 km. aan één stuk kunt rennen om een ultra van 50km te kunnen lopen. Maar het mentale gedeelte maakt het zwaar. Hoe reageer je in je hoofd op de omstandigheden? En dan is het nog “slechts” 50km. Eén lusje van 50 km. Maar je kunt er 2 lopen! Dus 100 km (Ja honderd).

Zaterdag 29 oktober 2022

Zaterdag 29 oktober 2022 vertrok ik dan. Met hoofdlamp op want het was pikkedonker. 07:00 uur in de ochtend voor de lus van (ruim) 50km. Door de prachtige Brabantse heide nabij Leende. Prachtig? Ik zag er helemaal niets van het eerste uur. Het duurde ff voordat de zon op was. En dat is al een mentale tegenvaller want ik vind lopen in het donker helemaal niets. Simpelweg omdat je niets ziet. Ja, de lichtbundel van je hoofdlamp maar die richt je op het pad zodat je niet valt over de eerste de beste boomwortel. Maar de prachtige natuur met haar vergezichten… nee, tis te donker daarvoor. Maar goed, ik was niet alleen. Een lange sliert van lampjes door de bossen zal een vreemd gezicht zijn geweest voor de herten, zwijnen, beren en andere dieren die we niet hebben gezien (zij ons wel denk ik). Wel zagen we tientallen schaapjes achter een omheining. Of eigenlijk alleen de oogjes die het licht weerkaatsten van de hoofdlampjes. Das best een bizar gezicht. Kan zo uit een horrorfilm komen. De beestjes zeiden niets, keken alleen maar. Die sliert met lampjes waren trailers die 1 lus liepen of 2 lussen. Die 2e groep vertrekt met donker en de meesten zullen weer aankomen in het donker. Dat is het nadeel van een 100km ultra organiseren in eind oktober.

Inhaal editie BUT100

Deze ultra was nog een inhaalactie door corona (2021) en storm (februari 2022). En dit was het eerste plekje nog beschikbaar in de kalender bij de boswachter. Maar goed nieuws, in 2023 komt deze weer terug en dan wel in de zomer met dus veel meer lichturen. Het moment dat het licht begint te worden is fantastisch. De zonsopgang helemaal meemaken al rennend door een mooie omgeving maakt heel veel goed. Het eerste licht, de eerste stralen van de zon, de mooie oranje/rood achtige kleuren aan de horizon geven je een warm gevoel.

Over warm gesproken, het was dan eind oktober maar de weersverwachting was een oplopende temperatuur naar in de middag van 22 graden en daarbij een zeer hoge luchtvochtigheid. Daar gaan we nog last van krijgen! En het werd snel warm. Ik vertrok nog met een extra shirtje aan want ’s morgens vroeg is het wel frisjes maar deze was snel uit. De temperatuur schoot omhoog.

Het eerste licht, de eerste stralen van de zon, de mooie oranje/rood achtige kleuren aan de horizon geven je een warm gevoel.

De zonsopgang

Gelukkig werd het snel licht toen de zon aan de horizon op kwam. Er was weinig bewolking waardoor de eerste lichtstralen royaal de donkere bossen en open heide vlakten verlichte. Daarmee werd ook zichtbaar waar we liepen. Een prachtig gebied hier van bossen en heide. En hier is de Groote Heide en het Leenderbos. Dit prachtig stukje Nederland licht tussen Valkenswaard en Leende. Een van de grootste en misschien wel mooiste natuurgebieden van Brabant. Je vind hier bos en heide. Een paradijs voor wandelaars, mountainbikers, paardenmensen en (ultra) lopers! De route was fraai. Mooie paadjes over smalle trails, wat bredere (zand)paden over de mooie heide en bossen en stukken boerengrasland wisselde elkaar af. De route was niet “uitgepijld” maar via een gpx bestand beschikbaar gesteld. Dit betekent dat je een horloge of ander apparaat moet hebben om de gpx te kunnen omzetten naar een route weergegeven op je scherm. Zelf loop ik al jarenlang met een horloge waarmee genavigeerd kan worden maar zie nog regelmatig lopers met een handheld apparaat lopen waarop zij de route zien. En ook al loop je dan al jarenlang met zo’n horloge, verkeerd lopen blijft toch een terugkerend dingetje.

Gelukkig geeft mijn horloge een waarschuwing als ik van de route af ga. Na ong. 100 meter begint die te piepen. Dat is toch een aantal keer gebeurd. Je tuurt ook niet constant op het schermpje dus je mist soms een afslag. Maar ach, maakt niet uit. Een paar meter meer lopen met dit fraaie herfstachtige uitzicht is niet heel erg.

De omgeving

Genietend van de mooie natuurlijke omgeving was het heerlijk lopen. De kilometers gleden hierdoor soepel onder je voetjes weg. Er was ook best veel te zien. Het landschap wisselde regelmatig af wat voor de nodige afwisseling zorgt maar ook het zien van de loslopende runderen geeft mij een voldaan gevoel.

Onderweg waren een aantal verzorgingsposten waar water, soep, fruit en lekkernijen te verkrijgen waren. Prima verzorgd door de organisatie. Vooral de soep vond bij mij gretig aftrek. Zoals al gezegd was het een warme, klamme ochtend. Door de hoge luchtvochtigheid verdampt het zweet nauwelijks van je lichaam waardoor je lijf moeite heeft de warmte af te voeren. Hierdoor zweet je overmatig en is naast veel drinken de zoute soep een prima aanvulling.

Iedere Ultra is weer anders

En dat maakt iedere ultra dan ook weer anders. Hier zijn het de weersomstandigheden die deze dag een pittige invloed heeft in het hele loop proces. De hoge luchtvochtigheid maakte het zwaar. Voor mij betekende het toch wel vermoeidheid in de benen na zo’n 40 kilometer. Tot dan liep het allemaal prima maar na de marathonafstand zei mijn lijf klaar er mee. De laatste kilometers zijn dan ook deels wandelend afgelegd. Geen schande vind ik. Het gaat hier immers niet om de tijd of snelheid. Het gaat om genieten, plezier en beleving. En dat is er volop. Een fraaie route door een prachtig natuurgebied en hiermee een dagje buiten spelen!

Het is mooi geweest

Na een ruime 6 uur kwam ik terug daar waar wij ’s ochtend vroeg in het donker waren gestart. Ik had nog een optie open staan om door te lopen. Dat kon want er was nog die tweede lus van 50km. Als je wilde kon je dus vandaag (ruim) 100km lopen! Een aantal bikkels deden dat ook. Maar voor mij zat het erop. Het was mooi geweest. Bijna 52 km met veel plezier weg gelopen in het prachtige Brabant.

Door: Rens Wijnands