Een Sky Trail is een trail door de bergen waar de route voornamelijk op hoogte blijft, vaak boven de boomgrens. Kenmerkend aan een Sky Trail is het vele klimmen, het lopen over bergkammen, en het klauteren over rotsen. Dit wist ik nog niet toen ik ja zei op dit avontuur. Dat de Sky Trail 27km lang zou zijn, wist ik ook pas later. Maargoed, proberen kan altijd!
Afgelopen weekend was het zo ver, ik neem jullie hier graag mee langs mijn voorbereidingen, ervaringen, en leerpunten. Een kleine spoiler.. Het was fantastisch!
Mijn tactiek voor de race was dan ook simpel. Drinken, eten, en rustig aan doen!
De Ratschings Sky Trail is een race in Noord Italië, dichtbij Innsbruck. De Trail is 27km met 1600 hoogtemeters. Op dezelfde dag organiseert de organisatie ook nog de Ratschings Mountain Trail van 17,7km en 950 hoogtemeters. Het eerste deel van deze trails lopen over dezelfde route waarna op het 8km-punt de Mountain Trail richting het dal gaat terwijl de Sky Trail verder de hoogte in klimt.
Ratschings is gelegen in Zuid Tirol. Een prachtig gebied voor trail runners. Het decor is schilderachtig. Je vind hier zowel gemakkelijke paden door de wijngaarden als uitdagende bergafdalingen in de Dolomieten. Het hoogplateau van de Seiser Alm is een populair trainingsgebied op grote hoogte. En rond de Kronplatz vind je het grootste Nordic Walking Park van Europa met 280 km aan trails.
Toen ik in maart besloot om deze trail in juni te gaan lopen, wist ik dat er nog veel werk aan de winkel was. Ik had een basis conditie waarmee ik in oktober nog de halve marathon van Eindhoven had gelopen, maar ik miste nog een hoop. 27Km klonk op zichzelf al als een opgave, maar als een wegloper in Brabant waren de hoogtemeters de grootste uitdaging.
Mijn voorbereiding bestond voornamelijk uit twee delen; de Nature Challenge en de sportschool.
In mei deed ik mee aan de Nature Challenge die mij uitdaagde om binnen de maand mei 250km af te leggen. Dit hield in dat ik 8.1km gemiddeld per dag moest maken. Met 155km in heel 2022 was dit best een opgave, maar ik ben blij dat ik heb meegedaan. Ik heb veel meer gelopen dan dat ik dacht dat ik kon. 21Km om mijn achterstand bij te halen op woensdag, 5km om niet weer te ver achter te lopen op donderdag, en dan weer 11km om bij te blijven op vrijdag. Het verbaasde me hoe mijn lijf hiermee omging. Ik had al snel bijna geen spierpijn meer en ik heb mijn beste afstand verbeterd van 21km, naar 27km, naar 42km! Ook de mentale verandering was leuk om te merken. Waar ik eerst zenuwachtig aan de start stond van de halve marathon, loop ik deze nu in mijn eentje op de donderdag avond. Mijn kijk op het rennen is erg veranderd deze maand, en de 27km van de Sky Trail klonk opeens een stuk minder ver.
Ik vind hardlopen leuk, maar dit combineer ik graag met het sporten in de sportschool. Ik sport bij Switch the Gym. Zij werken met begeleide lessen waar de helft van de tijd kracht wordt getraind, en de andere helft voor cardio gereserveerd staat. Op de loopband trainen we vaak met helling, maar er zitten bijvoorbeeld ook veel interval trainingen bij. Hierdoor zit het met mijn conditie over het algemeen goed. Daarbij hebben de kracht blokken zowel mijn benen, als mijn core en armen een stuk sterker gemaakt dan ze zouden zijn geweest als ik alleen hard zou lopen. Dit gaf mij iets meer vertrouwen in de hoogtemeters. Zonder deze al te veel getraind te hebben, hoopte ik op spierkracht toch een eind te komen.
In de aanloop naar de race ben ik het boek Born to Run van Christopher Mc Dougall gaan lezen. Per toeval las ik de laatste bladzijde zelfs op de avond voor de race. Het boek zit vol lessen van echte ultra veteranen. Veel lessen heb ik al eerder opgevangen van mij vader, Chris, die zelf ook de nodige ultra’s heeft gelopen. Ik heb een aantal van deze lessen ter harte genomen om mezelf als amateur wat beginnersfouten te besparen:
Mijn tactiek voor de race was dan ook simpel. Drinken, eten, en rustig aan doen! Niet omhoog rennen wanneer dit te zwaar voelt en mijn hartslag in de gaten houden. Ik was van plan om mezelf te corrigeren wanneer ik in de rode hartslagzone kwam. Als je verder moet dan je gewend bent, is het beter om je krachten te sparen.
Ratschings Tourismus had voor mij een heerlijke kamer geboekt in het Schölzhorn hotel, op 2 minuten loopafstand van de start van de Ratchings Sky Trail. Ik ben op vrijdag avond aangekomen en ben vriendelijk verwelkomd door het personeel. Vanuit mijn balkon had ik een oogverblindend uitzicht op het dal en de bergen in de verte. Het ontbijt was goed en iedere avond kreeg ik 4 gangen aan heerlijk eten voorgeschoteld. Dik tevreden!
Een heerlijke plek om tot rust te komen
Colles, het dropje waar ik verbleef, is een heerlijke plek om tot rust te komen. Met de kabelbaan ben je zo boven op de berg waar je in de zomer heerlijk kan hiken en in de winter kan skiën, maar verder is er dan ook helemaal niks. Ik heb aan de receptioniste gevraagd wat een goede dagbesteding zou zijn, en zij raadde mij de Gilfenklamm aan. Na een kwartiertje met de bus was ik in Strange. Vanuit daar heb ik deze Gilfenklamm gelopen, een prachtig pad langs grote en kleine watervallen. Na dit pad heb ik de rivier gevolgd terug richting het hotel. Ook een heerlijke wandeling van ongeveer een uur.
Hierna heb ik mijn hardloopspullen aangedaan en heb ik de gondel gepakt richting de finish van de Sky Trail. Op mijn horloge heb ik de route omgekeerd en ik ben de laatste 3km van de route gaan verkennen. Dit waren alleen maar brede grindpaden. “Dat zal allemaal wel meevallen morgen”, dacht ik. In plaats van deze grindpaden terug naar de Gondel te volgen besloot ik een single track te verkennen. Deze bleek helemaal terug naar het dal te lopen. Lekker naar beneden rousen! Een goede keus.
Ik ben rond 19:00u mijn startnummer op gaan halen, en kwam terug met een complete goodybag. De organisatie had flink uitgepakt! Van lokaal eten, tot een drinkfles, en energie gelletjes. Deelnemers zijn goed verwend.
Tijdens het avondeten hoorde ik Nederlandse stemmen aan de tafel naast mij. Via Trailrunning Europe zijn er twee kaartjes verloot voor de Ratschings Sky of Mountain Trail, en aangezien ik alleen nog maar Duits en Italiaans had gehoord die dag, leek mij de kans best groot dat dit de winnaars waren. En ja hoor! Ik heb tijdens het avondeten gezellig met Ellen en Daniël kunnen kletsen. Een Sky Trail was nieuw voor ons alle drie waardoor niemand precies wist wat ons te wachten stond. Waren we fit genoeg? Was het eigenlijk gevaarlijk? Toch hadden we alle drie dezelfde instelling: we gaan genieten, en we zien het wel.
Normaal ben ik erg chaotisch, en juist daarom heb ik voor het slapen al mijn spullen netjes klaargelegd. Schoenen, shirt en vestje van Dynafit. Poles van Leki. Rugzakje van Instinct. Een Snelle Jelle, twee gelletjes, 2 reepjes van fruit en noten, en zakjes Tenzing om door mijn water te doen. Ik had ook braaf een EHBO setje om mee te nemen, en een flesje factor 50 zonnebrand. Dit flesje had ik speciaal voor deze race gekocht. Momenteel kan ik alleen maar met mijn ogen rollen als ik dit flesje netjes tussen mijn spulletjes zie liggen. Goed voorbereid Lotte.. Dát wel.
Om 6:45u al helemaal in tenue aan het ontbijt. Op m’n sokken, want die schoenen moet ik nog lang genoeg aan. Eten is belangrijk nu! Maar na een bakje yoghurt en een eitje houd ik het toch voor gezien.
Om 7:30u liep ik samen met Ellen en Daniël richting de start. Drop bag afgeven en dan het startvak in. Om 8:00u stipt hobbelde ik samen met ongeveer 100 anderen het startvak uit. De Ratschings Sky Trail was begonnen.
De eerste meters (over asfalt) liepen al omhoog. Samen met Ellen en Daniël ben ik volgens plan gaan wandelen, maar al snel bleek dat de rest van de deelnemers het tempo een stuk hoger had liggen. Iemand moet de laatste loper zijn, dit is niet goed of slecht. Lopen op je eigen tempo is het aller belangrijkste, maar ik werd er op dat moment erg onrustig van. Ik heb Ellen en Daniël gedag gezwaaid en ben toch maar een stukje gaan rennen.
Nog voor de eerste verzorgingspost hoorde ik weer Nederlandse stemmen. Ik stelde me hier voor aan Ivo, Ronald, en Paul. Met een groep Nederlanders gingen zij vaker naar de bergen voor dit soort races. Voor de fun, en om te genieten. Hun tempo lag dicht bij dat van mij, en al kletsend ben ik in hun treintje beland.
De maandag voor ik vertrok had ik voor het eerst geprobeerd hoe het is om met poles te lopen. Ze deden wel iets voor mij! Maar alleen wanneer de klim echt stijl was. Aangezien de route van de Ratschings Sky Trail tussen de 5 en de 10km ongeveer 1200 meter klimt, had ik de poles dus zeker bij me. Na de eerste verzorgingspost begon het klimmen echt. Geen sprake meer van hardlopen. Maar traplopen. Alleen dan over rotsen en stenen. Heerlijk eigenlijk, gewoon die benen laten werken. Voor je eindtijd is het natuurlijk niet super, maar daar was ik eigenlijk helemaal niet mee bezig.
Op kilometer 8 kwamen we bij de tweede verzorgingspost. Hier scheidde de wegen voor de Sky Trail en de Mountain Trail. Nog steeds samen met de Nederlanders begon ik aan de klim naar het hoogste punt. Achteraf gezien vond ik dit misschien wel het gaafste. Alleen maar berg op doorstappen. Soms over stukken waar geen pad te bekennen is, alleen grote grijze rotsblokken. Soms op handen en voeten. Soms ook best spannend, maar dat maakte het misschien alleen maar gaver. Het uitzicht was prachtig! Doordat de poles met handschoentjes aan mijn handen vast zaten, was het onhandig om veel foto’s te maken. Toch heb ik dit af en toe geprobeerd. Als je alleen op reis bent is het toch wel leuk om wat bewijsmateriaal mee terug te kunnen nemen.
En nu naar beneden! Lekker tempo maken en verloren tijd inhalen, toch? Zeker niet. Het dalen is iets wat ik misschien had onderschat. Sommige stukken waren zo stijl dat ik met mijn handen op wat rotsen met twee benen naar beneden kon hoppen. De groep Nederlanders liepen 50 meter voor mij, het ene moment zag ik ze, waarna ze het volgende moment opeens verdwenen waren. Wel erg leuk! Maar ook goed oppassen. Waar de helling minder stijl afliep kon ik wel stukjes rennen, maar het duurde voor mijn gevoel nooit langer dan 200 meter voor de volgende stijle afdaling of klim weer begon.
De rest van de race was een combinatie van klimmen, dalen, en kleine stukjes rennen. Soms lag de groep Nederlanders voor mij, soms liepen we samen, en soms liep ik voor. De omgeving was prachtig! Tijdens de Sky Trail liep ik veel over bergkammen waardoor ik in iedere richting kon kijken. Heel erg bijzonder. Het was allemaal best ontspannen. Tot ik de finish zag.
Op de 19km zag ik de finish al liggen. Het laatste stuk van de route gaat de finish voorbij en loopt dan nog door in een extra lus. Ik wist wel dat ik er nog lang niet was, maar wat zijn 8km naar beneden nou na wat ik al achter de rug had? Dit stuk van de route bleek voor mij het pittigste te zijn. Dit had denk ik met een aantal dingen te maken.
De laatste 3km kende ik al! De brede grindpaden richting de finish die ik de dag ervoor had verkend. Dit kon ik nog wel! De Nederlandse Ivo liep 100 meter voor mij. Ik hield zijn tempo aan en met een uitgeput geluksgevoel draaide ik het graspaadje in richting de finishboog. Ivo stond nog bij de man met de microfoon en wees mij aan. “Die Vliegende Hollanderin! Lotte van Beeeem!!”. Handjes in de lucht en een high five van Ivo. Wat lekker.
Ik had even een half uurtje nodig om tot mezelf te komen. Colaatje er in (bijzonder dat iets waar je niet van houdt dan opeens zo goed kan smaken) en even het thuisfront bellen. Toen ben ik terug naar de finishboog gelopen. Hier stond Ellen al 2 uur klaar om Daniël over de finish te zien komen. Zij had er op het 8km-punt voor gekozen om naar haar lichaam te luisteren en heeft vanaf daar de route van de Mountain Trail gelopen. (Bij de finish kreeg ze bijna een staande ovatie omdat ze met haar groene startnummer werd aangezien als de eerste vrouw van de Sky Trail). Daniël was door gegaan voor de Sky Trail en was momenteel de laatste loper. Zijn finish was mooi om te zien. Hij beloofde de man met de microfoon meteen dat hij er volgend jaar ook bij zou zijn. En daarbij: “ich bin kaput”.
Alle deelnemers kregen van de organisatie een biertje en een maaltijd na afloopt. Dat grote bord spaghetti was erg welkom, echt super goed geregeld!
Toen ik met een biertje naar de prijsuitreiking keek trok ik gedachteloos aan het pijpje van mijn broekje. “SOW Lotte”, zei Ellen. Fuck. Ik was me helemaal vergeten in te smeren. Het flesje factor 50 had ik 27km lang bij me gedragen, maar daar was het bij gebleven. Dus laat ik daar maar mee beginnen als ik het heb over de lessen die ik tijdens dit avontuur heb geleerd;
Na een heerlijke nacht slapen was het maandag ochtend tijd om bij het ontbijt afscheid te nemen van Ellen en Daniël. Nummers zijn uitgewisseld en volgverzoeken zijn verstuurd. Dus ongetwijfeld tot snel op de trails!
Met mijn spullen op m’n rug strompelde ik met een stijve knie en en mijn verse blaar (maar verassend weinig spierpijn) om 9:20u richting de bus. Om 23:45u stapte ik op station Eindhoven weer de auto in. Het was een super fijn en bijzonder weekend. Deze zal ik niet snel meer vergeten.
Dus, twijfelen jij over een deelname aan een trail in de bergen? Dan heb ik 1 woord voor je… DOEN!
Ik wil Ratschings Tourismus enorm bedanken voor de uitnodiging en het boeken van mijn hotel! Alles was tot in de puntjes verzorgd, heb me helemaal verwend gevoeld. Ook de staff van het hotel bedankt voor de vriendelijke gastvrijheid.
Verder wil ik ook Dynafit bedanken voor mijn schoenen en kleding. En Tenzing voor de energieboost die jullie poeders aan mijn water hebben toegevoegd.
Ook bedankt voor Ellen, Daniël en de Nederlandse mannen bij wie ik ben aangesloten. Het is toch altijd veel leuker om zo’n ervaring met anderen te kunnen delen.
Door de Nature Challenge en deze Ratschings Sky Trail ben ik gaan waarderen wat ik allemaal kan met een beetje training. Nu ik de slag te pakken heb wil ik graag gaan verkennen wat er nog meer in zit. Hierom ben ik van plan om in augustus de VUT te gaan lopen, mijn eerste 50km ultra. (Ellen en Daniël vonden de Sky Trail zwaarder dan hun eerste ultra, de UHUT, dus waarom zou ik het niet proberen). Daarbij heb ik me ingeschreven voor de hele marathon van Eindhoven. Hoe ik dit allemaal ga doen weet ik nog niet… Maar dat is met de Sky Trail ook goed gekomen 🙂
Tot snel!
Lotte
Verbeter je conditie tijdens een van onze Trail Events! Met onze routes variërend van 5 tot 109km hebben wij voor iedere hardloper een passende en uitdagende trail.
Bekijk onze Trail Events kalender eens. Wanneer kom jij je grenzen verleggen?
Met behulp van cookies kunnen we analyses maken en jouw ervaring op onze website verbeteren, lees meer. Ik snap het