Zij is de eerste finisher van de Dutch Ultra Series!

Yvette de Goes over haar DUS2023

Op de website kwam er een berichtje voorbij dat Trail Events ieder laatste weekend van de maand een ultra organiseert onder de noemer van de Dutch Ultra Series (DUS). Aangezien ik al een aantal jaar ultra’s loop, leek het me leuk om dit naar een nieuw niveau te tillen. Iedere maand een ultra is niet niks. Kan ik dat wel? Raak ik dan niet geblesseerd? Een uitdaging als dit is perfect om een heel jaar lang consistent te blijven trainen.

De laatste ultra van het jaar voelde als een overwinningsrondje. Ik heb alleen maar genoten!

Een vlotte start..?

De eerste ultra kwam ik veel te onvoorbereid aan. Ik had mijn fitness enorm overschat. In mijn hoofd had ik nog niet zo lang geleden 100km gerend in de Ardenne (voor een wedstrijd die 160km was) en dit was “maar” 50km over het platte pannekoeken parcour bij Leende. De Leenderbos Ultra van 2022 (Juli) was een enorm warme editie. Waar ik vanaf de laatste verzorgingspost (VP) gewandeld heb omdat ik niet zo goed tegen hitte kan. Deze 2023 editie was koud. Dit moest helemaal goed komen: kou en een overschatting in fitness. Mijn haat-liefdes verhouding met Leende zet zich voort. Ik vind ultra’s lopen super leuk, maar op de een of andere manier kom ik bij Leende altijd kapot over de finish. Ondanks dat de eerste ultra van het jaar niet ging zoals ik hoopte, wilde ik toch graag door met de DUS2023.

Revanche!

Dat de eerste ultra van de DUS mij zwaar viel, zorgde ervoor dat ik mijn training serieus ging nemen. Over 4 weken kon ik revanche nemen tijdens de Hollands Duin Ultra. Tot die tijd; in het weekend rustige duur trainingen van 20km en door de weeks 6 tot 10km.

De Hollands Duin Ultra ging een stuk beter, ook al zaten er meer hoogtemeters in dan ik vooraf had verwacht. Het lastige aan de Hollands Duin Ultra was dat er veel wind stond. Deze kwam tijdens het stuk over het strand vol van voren. Voor de laatste 6km, was het verleidelijk om uit te stappen omdat de route langs de start/finish kwam. Wel leuk om nog even mensen te zien finishen die een stuk sneller zijn dan ik ben.

Na de eerste twee ultra’s begon ik toch wel te twijfelen of ik de DUS wel kon halen. De twee gelopen ultra’s waren pittig, hoe kon ik dit nog 10x doen? Oja; ik wilde ook nog ergens een 160km lopen… Het ticket voor de derde ultra van de DUS2023 had ik al gekocht, dus ik zou toch weer aan de start staan van Leersumse Veld Ultra.

De Utrechtse Heuvelrug

De gebieden bij de Utrechtse Heuvelrug vind ik prachtig. Het voelt als een thuis wedstrijd, ookal woon ik in Renkum (naast Wageningen). De DUS is fantastisch voor de Utrechtse Heuvelrug liefhebber, omdat de UHUT100 zomer en winter editie, Amerongse Berg Ultra en Leersumse Veld Ultra op het programma staan.

De Trail Events CREW

Ondertussen was bij de CREW bekend dat Rens en ik de DUS2023 probeerden af te ronden. Door iedere maand naar dezelfde organisatie te gaan voor een ultra, zie je vaak dezelfde ultra lopers en nog vaker dezelfde CREW-leden. Ik vind het rennen van ultra’s altijd gezellig en sociaal, maar door elke maand weer terug te komen werd het nog leuker en gezelliger. Nóg meer bekenden om even een praatje mee te maken. Als je bij een VP komt en er staat een bekenden om je weer verder te helpen, maakt dat het doorgaan richting de finish makkelijker. Zonder de fantastische CREW had ik de DUS2023 absoluut niet kunnen halen. Zeker bij de eerste twee ultra’s hielpen zij mij over de finish.

Een ultra ritme

De ultra’s begonnen langzaam een ritme te worden. De Leersumse Veld Ultra ging goed en de BUT100 liep ik ook rustig uit. In april zakte mijn motivatie om regelmatig te blijven trainen. Het werd lastig om mezelf weer op te laden voor wéér een 50km en de training die je ernaast erbij hoort te doen. Het hielp ook niet dat ik wist dat ik pas 4 van de 12 had gedaan. Dit moest ik nog 3x herhalen… Ik besloot dat het tijd werd om mezelf uit te dagen en mezelf in te schrijven voor de Nature Challenge die in 2023 in mei was. Hierdoor moest ik wel naar buiten om in 1 maand 250km bij elkaar te sprokkelen. Het scheelde dat ik wist dat ik ten minste 1x 50km zou rennen. De 8km per dag zou moeten lukken aangezien ik prima een dag rust kan inhalen door een keer 14-21km te rennen. Het hielp om mezelf weer op het juiste pad te krijgen. Ik kon via het platform van de Nature Challenge ook in de gaten houden wat de voortgang van de andere deelnemers was. Ik heb geprobeerd om Robert in te halen met de meeste hoogte meters (niet gelukt, en ik verwacht ook dat hij niet wist dat ik dit probeerde).

Diversere Trainingen

Door de Nature Challenge in mei leerde ik wel dat ik voor meer diversiteit moest zorgen in mijn trainingen. Daardoor ging ik naast het rennen ook op de fiets erbij trainen, voor twee maanden.. Daarnaast heb ik wel geteld 3x in het zwembad gelegen om te kijken of dit iets was om toe te voegen aan mijn sportieve leven. Het zwemmen hielp zeker met het rennen, omdat ik veel liever het zwembad uit ren dan dat ik het water in spring. Uiteindelijk heb ik de diversiteit opgezocht door af en toe met verschillende mensen te rennen, iedereen die ik kende probeerde ik te overtuigen om met mij 5km+ te rennen.

Dikgedrukt in mijn agenda

De ultra’s stonden vast in mijn agenda en regelmatig maakte Casper (mijn vriend) en ik er een weekend weg van. Ondanks dat ik iedere maand wist wanneer de ultra zou plaatsvinden moest ik er af en toe ook omheen plannen. Twee weken op vakantie moest wel voor óf na een ultra. Eentje overslaan was geen optie. Twee keer ben ik een dag eerder teruggekomen. Of ik nu uit de Franse alpen kwam of de Dolomieten, ik moest aan de start staan. Deze blog schrijf ik met de kennis dat ik de uitdaging heb voltooid, dus kan ik zeggen dat het inkorten van mijn vakanties het waard is geweest. Ook al zorgt het wel voor druk. Gelukkig voelde ik me na mijn vakanties in de bergen extra goed en haalde ik mijn meeste PR’s tijdens de ultra’s waarvoor ik 2 dagen moest rijden.

Het mooie van de DUS is de diversiteit aan trails en gebieden. De DUS2023, zorgde ervoor dat ik veel nieuwe gebieden in Nederland leerde kennen.

De perfecte voorbereiding

September was voor mij een belangrijke maand. Zoals ik al kort aanstipte had ik vorig jaar 100km afgelegd in een wedstrijd waar de finishlijn op 160km lag. Ik wilde revanche om alsnog mijn eerste 100 miler te voltooien. De DUS uitdaging was perfect om te trainen hiervoor. In het laatste weekend van augustus nog een “laatste lange loop” (Veluwse Ultra Trail – VUT100) om daarna de taperen naar mijn 100 miler. De twee daarop volgende weken heb ik alleen gedaan waar ik zin in had, om mijn nieuwe trainings cyclus weer te beginnen met de Brabantse Vennen Ultra.

Het mooie van de DUS is de diversiteit aan trails en gebieden. Met de omgeving van de Brabantse Vennen Ultra was ik nog niet bekend. De DUS zorgde ervoor dat ik veel nieuwe gebieden in Nederland leerde kennen. Trails met veel of juist weinig hoogtemeters, zandgronden, heide of enorme bossen. Alleen daarom zou ik het al aanraden om een keer de Dutch Ultra Serie te lopen.

Maar toen kwam de Helipad Ultra..

In een uitdaging als dit heeft iedereen een moment waarop het even wat minder gaat. Onderweg naar de 10e ultra van de DUS2023 dacht ik dat ik me geen zorgen meer hoefde te maken. Mijn lichaam wist precies hoe ik een 50km moest lopen. Stiekem begon ik de ultra’s redelijk makkelijk te vinden… Maar toen kwam het De Helipad Ultra. Mijn lichaam had geen problemen, maar mijn ultra-mindset was even op vakantie. Richitng de eerste VP ging het prima, toen ik vertrok bij deze VP was er een mooi stuk, richting het drielanden punt, en daar ben ik ergens mijn mentale gehardheid verloren. Ik was bijna in tranen toen ik Saskia van de CREW zag bij de laatste VP. Gelukkig is Saskia super kundig in mensen weer op de been te helpen, ik denk niet dat iemand ooit is uitgestapt als Saskia bij de VP staat. Het laatste stuk ging met moeite wel weer goed. Op een gegeven moment komt de gedachte; “hoe sneller ik ga hoe eerder dit is afgelopen”.

De DUS is niet iets wat je “even” doet

Ultra nummer 10 heeft ervoor gezorgd dat ik weer op scherp stond en door kreeg dat de DUS niet iets is wat je “even” doet. Rens die ook de DUS2023 heeft voltooid vertelde dat hij de UHUT winter editie als dubbelde wilde doen. Hierdoor begon ik dit ook te overwegen. Aan de start dacht ik nog steeds dat ik de zondag ook zou lopen, maar zoals ik al zei; de DUS is niet iets wat je even doet. Het kost veel tijd en met drukte op mijn werk in november erbij, besloot ik om de maand af te sluiten met 1 ultra. De UHUT is een heerlijke trail. Het is volgens mij ook een van de populairste ultra’s van Trail Events.

De route van de UHUT is goud waard. Het mooie van een winter en zomer editie is dat je de volledige route kan rennen door 2x 50km te rennen met 6 maanden er tussen.

Het overwinningsrondje

Na 11 ultra’s is het opeens zo ver, de laatste ultra van het jaar: de Gelderse Poort Ultra. Als kers op de taart. Voor mij voelde deze hele ultra als een overwinningsrondje. Ik heb alleen maar genoten, hierna had ik de DUS afgesloten.

Ik doe het niet om de tijden, maar om de ervaringen en het buiten zijn.

De mooiste van het jaar

De Gelderse Poort Ultra was de mooiste van het hele jaar. Een pittige trail met veel diversiteit. Een absolute aanrader voor mensen die veel heuvels willen pakken in korte tijd. Zoals altijd is het bij Trail Events goed geregeld betreft de verzorging. De leukste CREW tijdens alle ultra’s, en ook deze keer maakte de organisatie dat helemaal waar.

De route van de Gelderse Poort Ultra begint door je meteen heuvels op en af te sturen door een prachtig gebied. Zodra je jezelf begint af te vragen of de hele route zo pittig is, word je beloond met uitzichten op de uiterwaarden. Met het hoge water in 2023 extra leuk. De route vlakt af en je kunt even bijkomen. Het blijft een stuk vlak en open. De route komt terug langs de start, maar een paar kilometer voor je aankomt beginnen de heuveltjes weer. Door de vele regen lag er op sommige stukken ook redelijk wat modder waardoor het glibberen was op sommige stukken. Het voelde als een echte ultra trail hierdoor.

Onder de modder en met flink veel hoogtemeters mocht ik mijn overwinningsloopje doen. Het voelde alsof ik vloog over het parcours. Bij de finish miste ik op 30 seconden mijn PR, maar dat maakte mij niks uit. Ik doe het niet om de tijden, maar om de ervaringen en het buiten zijn.

Mag ik nog een keer?

Mijn glimlach van oor tot oor kreeg ik niet meer van mijn gezicht. Casper (mijn vriend), Mickey (mijn hond), Saskia en Chris stonden bij de finish. Het voelde fantastisch om de DUS2023 af te ronden. Aan de start van de Gelderse Poort Ultra had ik waarschijnlijk gezegd dat de DUS echt een enorme commitment is; 12 maanden consistent trainen, 12 maanden je agenda 1 weekend blokkeren. Verjaardagen en feestjes missen omdat ik moest rennen. Dat kostte mij de meeste moeite het afgelopen jaar. Bij de start van de Gelderse Poort wist ik niet zeker of ik dat nogmaals zou doen. Bij de finish was ik dat allang weer vergeten en zat ik te kijken of ik volgend jaar niet nogmaals de DUS kan rennen! Voor de Leenderbos Ultra sta ik in ieder geval weer ingeschreven! Zie ik je dan?

Loop dit jaar 4, 8 of 12 ultra’s tijdens de DUS2024

Ga jij net als Yvette iedere maand 1 ultra te lopen? Dan word jij beloond met de gouden DUS2024 plak!

Het is ook mogelijk om de bronzen of de zilveren DUS2024 plak te verdienen wanneer je respectievelijk 1 of 2 ultra’s per kwartaal loopt… Ook zeker een uitdaging van formaat!

Ga jij de commitment aan? Je zult in december met een trotse glimlach terugkijken op alle zware en mooie, maar vooral onvergetelijke momenten die je op onze routes zult beleven.

Meer over de DUS2024