Nature kept me going! - Trail Running

Belang van goede voeding

In mijn voorbereidingen op deze ultra richt ik me op vier elementen; training, rust, mindset en voeding. Maar wie zich gaat verdiepen in wat je moet eten, zit binnen de kortste keren in de diepste spelonken van de voedingswetenschap. Macro’s, supplementen en eetschema’s; het is bijna hogere wiskunde. Daarbij heb ik een extra uitdaging. Ik heb namelijk coeliakie; een auto-immuun ziekte, die ervoor zorgt dat gluten voor mij een absolute no-go zijn. En dan valt heel veel koolhydraatrijk eten af. Op de trails is het een uitdaging voldoende gezonde en hoogwaardige voeding tot me te nemen. En met het toenemend aantal lange duurlopen in mijn schema lopen de aantallen mierzoete repen en gelletjes ook aardig op. Al die kunstmatige toevoegingen en geraffineerde suikers gaan me tegen staan. In mijn zoektocht naar een gezonder en meer natuurlijk alternatief kom ik het merk Innerme tegen. Met op de website dus de bovenstaande claim.

Simpel, puur en eerlijk

De man achter Innerme is de Vlaming Dirk Baelus. Deze vegan triatleet begon jaren geleden een eigen sportvoedingsmerk omdat hij zocht naar sportvoeding die bestond uit natuurlijke ingrediënten. Dat leverde Innerme op. Het merk biedt energierepen, eiwitrepen en -poeders, isotone dranken en gels in verschillende smaken. Alle zijn ze gebaseerd op pure en biologische ingrediënten, die tevens lactose- en glutenvrij zijn. Ook zitten er geen geraffineerde suikers in. Kortom simpel, puur en eerlijk.

Repen en gels

De repen, die je voor en tijdens het sporten kunt nemen, zorgen voor 30 tot 60 minuten aan energie. Al snel is de kaneel-appel mijn favoriet, maar er is ook een lekkere citroen-groene thee variant, een cacao-sinaasappel en vanille. Ook de gels geven 30 tot 60 minuten energie. Innerme heeft twee soorten gels. De ‘Endurance’ is gericht op de langere duur, de ‘Fast’ is gericht op snel opneembare energie. Wat me meteen opvalt, is dat deze gels een stuk minder zoet zijn dan gels van andere merken. De proteïnerepen tenslotte bevatten 11 gram eiwitten per reep. Dit is redelijk gemiddeld voor een reep op basis van plantaardige eiwitten. Deze reep eet ik direct na een training of race. Maar na het luisteren van verschillende podcasts weet ik dat ik ook eiwitrepen wil gaan toevoegen aan mijn voedingsschema voor de ultra. Dit omdat het belangrijk blijkt te zijn tijdens langere runs ook eiwitten aan te vullen en zo de afbraak van spieren tegen te gaan. Klinkt logisch.

Proef op de som

In december loop ik mijn eerste trail marathon. In mijn trailvest zitten energierepen en een paar gelletjes. Van tevoren heb ik een voedings- en vochtschema gemaakt, maar ik merk dat ik het onderweg lastig vind om me eraan te houden. Ik neem zo af en toe een hap van een reep. De verpakking is makkelijk open te maken, de reep is stevig en kruimelt niet. Ook lijkt hij makkelijk te verteren, ook tijdens het lopen. Bij de voedingsposten werk ik onwillekeurig bouillon, een hand wine gums, een halve banaan en meer los grut naar binnen.

Rond de 22km dwingt een scherpe steek in mijn maag me te stoppen. Wat is dit? Ik heb nog nooit maagproblemen gehad. De steek trekt na een paar minuten weg en ik kan weer doorlopen. Maar daarvan geschrokken besluit ik de volgende voedingspost links te laten liggen en alleen nog gels te nemen, in kleine hoeveelheden. Ik red duidelijk de voorgeschreven hoeveelheden van mijn eetschema niet meer. De beruchte ‘man met de hamer’ komt zo af en toe om het hoekje kijken, maar ik weet hem op afstand te houden met mijn mini-doseringen gel. De maagsteken blijven weg en ik haal zonder verdere kleerscheuren de finish. Wel heb ik huiswerk wat betreft eetschema en voedingsbronnen.

Brandstof voor dagtochten

Een kleine maand later, in januari, heb ik tijdens een trainingsweek op Lanzarote alle tijd om mijn eetschema te finetunen. Hier gaat het vooral om langere (20-30km, 800-1300 D+) tochten op een relatief laag tempo. De hoogtemeters betekenen namelijk tussendoor veel wandelen en ook klauteren. Op deze tochten werken de repen het beste, merk ik. Ik heb ook een voorkeur voor vast voedsel boven vloeibaar. Alleen aan het einde van langere trails stap ik over op gels, voor net dat beetje extra energie de laatste kilometers. Ik heb deze week totaal geen last van maag of darmen. Voor de zekerheid maak ik alle tochten uitsluitend op Innerme-producten en opvallend genoeg gaan de smaken nog steeds niet tegenstaan.

Rinske Innerme

Te snel voor vast

Afgaande op mijn eerdere ervaringen, stop ik voor de 30 kilometer tijdens Groet uit Schoorl twee gelletjes en drie repen bij me; waarvan twee energierepen en een superfoodreep. Ook heb ik een liter water in mijn trailvest. Zo kan ik dit keer de drink- en voedingsposten negeren en niet onbedoeld dingen eten die problemen gaan veroorzaken. Voor deze dag heb ik nog een extra experiment: namelijk een uur voor de start een energiereep en net voor de start een endurance gel. Zo creëer ik maximale koolhydratenbeschikbaarheid. Pas na het eerste uur zal ik elke 20 minuten óf de helft van een reep (15 gram koolhydraten en 100 calorieën) óf de helft van een gelletje (13 gram koolhydraten en 50 calorieën) nemen.

Deze 30 kilometer zal ik op duurlooptempo maken, met voldoende tijd en rust voor het eetschema. Aldus het plan. Nou, dat plan is mislukt. Of het nu lag aan het windstille weer, de geweldige DJ-mix in mijn oren, de medelopers of het parcours, ik kom toch steeds weer terecht rond 4:45 min/km.

Het gaat heel lekker, maar ik merk dat ik niet aan vaste voeding moet denken. Als eerste gaan mijn gelletjes eraan. Met als gevolg dat aan het eind van die twee gelletjes er nog steeds een aardig stuk parcours over is. Bijna 10 kilometer! Ik merk dat mijn prestatie achteruit gaat door een gebrek aan energie. Maar de repen krijg ik met dit tempo met geen mogelijkheid naar binnen. Ik besluit een stuk te wandelen om alsnog een halve reep weg te werken. Omdat ik vooral behoefte heb aan snelle suikers, stop ik ook – tegen het plan in – bij een drankpost om wat isotone sportdrank te nemen. Met die combinatie red ik het tot de finish. In een mooie tijd van 2:27 uur, maar ook met weer heel veel geleerde lessen. En met nog 2,5 energie reep in mijn vest.

Kortom, ik heb inmiddels ervaren dat ik mijn voedingsschema dien aan te passen op niet alleen de duur, maar ook op het tempo en de intensiteit van de loop. Van alles wat reserve meenemen, is zeker geen overbodige luxe. Verder weet ik nu ook dat het strak volgen van het eetschema me helpt om mijn maag en darmen blij te houden. En tenslotte heb ik geen enkel argument kunnen vinden dat de claim van Innerme onderuit haalt. Voor mij zou Innerme best wel eens de beste sportvoeding kunnen zijn, die bovendien ook nog eens biologisch is.