Manon aan de start van de Marathon des Sables

Waarom doe ik mee?

Ik heb altijd al van uitdagingen gehouden, wil altijd het beste uit mezelf halen en grenzen opzoeken om te kijken wat ik nog meer zou kunnen. Een jaar of 10 geleden zag ik filmpjes van deze race op social media, en was het vooral leuk om het er met anderen over te hebben, want destijds leek dit voor mij nog onmogelijk haalbaar.

De MdS is sinds dat moment altijd ergens in mijn achterhoofd blijven hangen, en toen ik begon met het lopen van ultra’s en door had hoe leuk dat was ben ik een spaarpotje begonnen. Dat spaarpotje zit inmiddels al een tijdje vol, en toen ik afgelopen September mijn eerste 100 mijler finishte tijdens de Great Escape, was dat voor mij het signaal dat ik er klaar voor was. Dus de inschrijving voor de race van 2024 kwam dan ook niet veel later.

Trainingsschema

Inmiddels heb ik al een jaar of 25 ervaring in het hardlopen en in de afgelopen 5-6 jaar de nodige ultra’s achter de rug. Ik ken mijn lichaam als geen ander en weet onderweg precies wat ik nodig heb en voel ook aan wat er wanneer mis gaat. Qua trainingsschema ziet deze voorbereiding er dan ook niet heel veel anders uit dan bij een normale ultra.

Waar het grote verschil in zit, en wat voor mij ook de grootste uitdaging wordt, is extreme omstandigheden. Je traint in de winter, voor een race in de hitte. En ook al wordt het als je geluk hebt wel eens 35-40 graden in onze zomers, en hebben we een hele hoop plekken waar je in het zand kunt rennen, de woestijn is gegarandeerd anders dan alles wat je ooit gedaan hebt. En dan moet je ook nog al je spullen zelf met je meesjouwen.

Hitte training

Om eens te voelen hoe het is om in de hitte te trainen, ben ik samen met 2 mede MdS’ers, een 2 uur lange training gaan doen op Papendal, in de klimaatkamer. Die kunnen ze voor je instellen op standje woestijn, er is een loopband en 2 fietsen en daar mag je helemaal los. Na die 2 uur trainen bij 35 graden en een hele lage luchtvochtigheid heb je een klein idee hoe het in de woestijn gaat voelen. En dat is me (gelukkig maar) 100% meegevallen!

Zoals bij veel grotere evenementen die lang duren heb je een lijst met verplichte items, en er is een minimum aan calorieën die je per dag bij je moet hebben aan eten. Wat voor eten dat is en wat je verder aan optionele (luxe) spullen meeneemt is aan jou.

Zo is een gel zwaarder en levert minder energie dan een reep, maar je wilt niet de hele weg hetzelfde eten. In plaats van 1 marathon loop je er nu 6 in een week, dus hoeveel extra eten neem je mee? Welke snacks smelten niet en zijn nog lekker na een week in je rugzak in die warmte? Ga je voor een kussen om lekker te slapen ’s nachts of heb je liever halverwege de week een schoon shirt?

Ieder item dat mijn rugzak in gaat is op de keukenweegschaal geweest en iedere gram is serieus overwogen met de vraag of het echt essentieel is om de finish te kunnen halen. En als dat niet zo is, heb ik de grammen ervoor over om het toch mee te sjouwen, zodat ik wat extra luxe heb onderweg?

Onzekerheid en mindset, een groot deel van het avontuur

Net als bij iedere ultra is er niemand die de garantie krijgt om de finish te halen. Daarbij kun je je een heel eind voorbereiden en zijn er meer dan genoeg oud deelnemers die je op weg kunnen helpen. Maar uiteindelijk komt het er allemaal op neer welke keuzes jij maakt als het gaat om training, voorbereiding, eten en spullen. Daarbij zijn de omstandigheden nergens vergelijkbaar met de echte race en zul je ook van te voren, ondanks welke voorbereiding dan ook, nooit precies weten hoe het daar zal zijn. Je mindset zal hier nog veel meer dan bij een normale ultra een rol gaan spelen in de weg naar die finishlijn, en dat is meteen ook weer onderdeel van het hele avontuur.