Amerongse Berg, Amerongse Berg, Amerongse Berg….

Een klassieker

Als je het zo zegt, klinkt het als een klassieker en wat mij betreft mag dat ook zo blijven. Tijdens de 10km trail wordt de ‘berg’ keer op keer, vanuit 3 verschillende windstreken, beklommen en door de meeste lopers ook bedwongen. De twintigers lopen net iets verder weg van de berg, maar komen uiteindelijk hier ook weer meerdere keren terug. Al wordt deze klassieker in wording pas voor de derde keer georganiseerd, het deelnemersaantal tikt in beide categorieën, 10 en 20km, de 200 lopers en meer aan, met een nog onbekend aantal na inschrijvingen op de dag. Want daar doet de organisatie ook niet moeilijk over.

De Amerongse Berg

Technisch gezien mag je de Amerongse Berg niet eens een berg noemen. Een berg is pas een berg als deze zich minimaal 200 tot 300m boven zijn omgeving verheft (bron: Wikipedia). Een kleinere verheffing wordt een heuvel genoemd. Niet voor niets is de Amerongse Berg onderdeel van de Utrechtse Heuvelrug en niet “puntje puntje Bergrug”. Desondanks is deze verheffing van 67m boven N.A.P. , voor een vlaklander als ik, een stevige kuitenbijter en dat merk ik vooral de zondagmorgen na de ‘berg’, ai!

‘t Berghuis

Wederom hebben organisatoren en al die vrijwilligers een prachtig parcours uitgezet, welke start bij het sfeervolle meer dan 200 jaar oude Berghuis. Net als Trail Running, is het Berghuis een café zonder veel poespas, eerder een uitspanning waar mensen een dagje kunnen verblijven, compleet met ouderwetse speeltuin. Over ’t Berghuis valt nog veel te zeggen, maar ik zal kort zijn: de stichting die Utrechts Landschap wil de oude pachter de wacht aanzeggen, dat kostelijke oude berghutje slopen en zo’n goednieuwe eko- en milieuvriendelijke maatschappelijk verantwoorde poepsjieke hut, waarvan 10 in en dozijn gaan, neerzetten en natuurlijk voor veel meer geld verpachten. Wat is de afkorting van Stichting Utrechts Landschap: exact, SUL! Hallo SUL, wat is er mis met charme, wat is er mis met eenvoud, wat is er mis met iets waar duizenden mensen (getuige de aantekeningen actie op Facebook) van houden en niet veranderd willen zien? Waar je voor een schappelijk prijsje een kopje koffie met gebak kunt genieten? Kom op, SUL!

Amerongse Berg revisited

Voor mij was dit de tweede keer in Amerongen. Eerder liep ik dit jaar de wintereditie, wat mijn eerste trail ooit was en een paar weken geleden van deze zelfde organisatie, liep ik De Schuitwater Trail. Een keer ben ik vreemdgegaan (shame on me) en heb ik van een andere organisatie een trail in Putten gelopen. Terug naar de berg waarom het gaat en waarom het een klassieker mag worden: de 10km is 3x bergop en zoals het spreekwoord zegt, what goes up, must come down. Een echte kuitenbijter dus. De kunst bestaat er uit het bergop te doseren om daarna weer af te dalen als een malle, of net andersom, al naar gelang je fysiek en of je klimgenen hebt natuurlijk. Of, als je net als ik, gemiddeld bent in beide kunsten, voorzichtig maar gestaag. De eerste paar klimmen bergop haalde ik soms een paar lopers in die mij bergaf weer net zo hard voorbijliepen en mij in het spreekwoordelijke stof deden happen. Spreekwoordelijk dus, want het was die dag zeiknat. Af en toe daalde een soort van neveldouche tussen de boomtoppen door naar beneden. Motregen. Eigenlijk best wel lekker, als je bedenkt dat er ook edities zijn afgelegd in de zomerhitte van een paar weken terug. Scheelt ook weer een stop bij de verzorgingspost voor drinken: veel drinken was niet nodig. De laatste keer de Amerongse bergaf besloot ik ervoor te gaan, me niet meer voorbij te laten lopen en de paar lopers die me al een paar keer waren voorbijgestoken, weer in te halen. Een mooie dag om je eerste vakantiedag te starten. Gelukkig krijgen we straks op Facebook de plaatjes nog om de sterke verhalen aan te kleuren…

Relax mode

Ondanks dat het zwaar is en je je best probeert te doen om sneller te lopen dan de vorige keer op dit parcours (mission accomplished: bijna 4 minuten eraf ten opzichte van de vorige keer!) was het niet moeilijk in de relax mode te blijven. Af en toe een praatje met een medeloper waarmee het beter ging, of net iets minder goed, en af en toe een blik van verstandhouding en een knik vol begrip, een bemoedigende tik of high five. Het lopers veld was gemêleerd. Jong, oud, veel dames, heren, triatleten, marathonlopers in training voor de Jungfraumarathon, wegatleten, recreanten. Een trail is dus voor een grote diversiteit aan lopers kennelijk aantrekkelijk genoeg om te proberen, getuige de hoge opkomst en de grote groep na inschrijvingen.

Verheffing

Na het bedwingen van deze Utrechtse ‘verheffing’ was het tijd om met de andere atleten het bierglas te heffen met het speciaal gebrouwen Amerongse Berg Finish Bier en met elkaar de ervaringen te delen. Zonder uitzondering vond iedere deelnemer die ik sprak het helemaal geweldig. De relaxte sfeer, de locatie. Dat het zwaar en pittig was, stak niemand onder stoelen of banken. Het gevoel van trots en voldoening overheerste. Over het parcours en de routes niks dan lof. Dat de eerste paar kilometers vlak waren werd in dank aanvaard: iedereen had rustig de tijd om de spieren warm te draaien voor het echte zware werk begon. De grote groep lopers had daardoor de tijd om uitgesmeerd te worden over een lang lint en voor de eerste klim was het veld alweer opgebroken in een aantal kleinere groepjes. Plek genoeg voor iedereen en voldoende ruimte om te versnellen, in te halen en gaatjes dicht te lopen en te kijken hoe de fitheid er voor staat.

Komen we weer terug bij de essentie van sporten in het algemeen en van de Amerongse Berg Trail in het bijzonder: verleg je grenzen en je verzet bergen…

Groetjes en tot de volgende trail,

Marin Kwakernaak

> Ga naar de Amerongse Berg Trail voor meer informatie en tickets.