Ik heb wind tegen, het regent al uren en mijn regenjas heeft besloten om niet meer waterdicht te zijn. Het is koud, mijn benen voelen slap, mijn spieren doen pijn en elke stap in het mulle zand gaat zwaarder als de vorige. Ik moet nog veertien kilometer, veertien loodzware kilometers. “Wat doe ik hier eigenlijk?” vraag ik me hardop af. Ieder normaal mens ligt nu toch in bed. Ik raak uit balans en ga onderuit. Ik lig op de grond en draai me om. Tussen de regenwolken door zie ik wat sterren en de maan. Dit is waar ik voor leef. Ik ben een ultratrailer en vind het fantastisch…
“Wat doe ik hier eigenlijk?” vraag ik me hardop af
Waarom vind ik dit leuk? Is het de uitdaging, het afzien of is het een combinatie van beiden? Wat is het dat een ultratrail loper anders maakt dan anderen? Is een ultratrail loper wel anders? Er was een moment dat die ene hardloper het opeens een goed idee vond om vijftig kilometer of verder door het zand te gaan rennen. Waarom? Waarom bedenkt iemand het om aan een evenement te gaan deelnemen waar hij zo afziet dat hij een paar keer aan opgeven denkt, waarna hij dan na uren toch lachend over de finish komt?
Na mijn eerste halve marathon zocht ik een nieuwe uitdaging, en opeens leek het mij een goed idee om een ultratrail te gaan lopen. Maar eigenlijk denk ik dat dit niet zomaar “opeens” was. Wij als gezin hadden een erg zware tijd gehad. De beslissing om een ultratrail te gaan lopen was misschien wel meer dan zomaar een uitdaging voor mij. Was het therapie? Of misschien een soort verwerking van mijn verdriet? Geen idee… Om deze vraag te beantwoorden vroeg ik mijzelf af of er wel eens onderzoek was gedaan naar het hoe en waarom. Wat drijft een ultra loper? Een onderzoek om de sport, maar ook mijzelf beter te begrijpen.
Voor erkenning hoef je niet aan ultratrails deel te nemen. Ultratrail running is een relatieve niché sport. Er zijn maar weinig mensen buiten de sport die de namen van de elite lopers kennen, dus voor bekendheid hoef je het niet te doen.
Het gaat om het volbrengen van een extreme uitdaging
Wat eigenlijk uit alle onderzoeken het duidelijkste naar voren kwam, was het ontbreken van competitie. De meeste ultratrail lopers geven hier namelijk niets om. Het gaat om het evenement, om het volbrengen van een extreme uitdaging. Dit in tegenstelling tot de kortere hardloopwedstrijden op het asfalt waar alles draait om snelheid. Hardlopen met gelijkgestemden bleek in veel onderzoeken waardevoller dan competitie met anderen. De meeste lopers geven aan dat het vooral een gevecht met jezelf is. Het is een test van je eigen mentale en fysieke uithoudingsvermogen.
Ook de natuur blijkt een prominente rol te spelen bij ultratrail lopers. Veel lopers geven aan graag buiten in de natuur te zijn. Wat is er dan mooier dan het hardlopen te combineren met deze natuur. Single tracks, bergen, bos, strand en zelfs woestijn. Je komt op plekken waar de meeste reguliere hardlopers niet snel komen.
In veel onderzoeken kwam naar voren dat leeftijd een rol speelt bij de ultratrail loper. Vaak ligt de leeftijd van de gemiddelde ultratrail loper een stuk hoger dan die van de traditionele hardloper. De jongere hardlopers zoeken vaak de competitie op terwijl de ouderen hele andere doelen voor ogen hebben. Ook speelt mee dat de oudere lopers kiezen voor een zachtere ondergrond en langzamer tempo om blessures te voorkomen. Ik liep mijn eerste ultratrail toen ik 47 jaar was en ben nu bijna 51. Ik heb nog zo veel plannen wat betreft het ultratrailen dat ik nog jaren vooruit kan.
Ultra lopers zijn positief. Tijdens een test werd emotie gemeten door middel van 36 neutrale plaatjes en 36 negatieve plaatjes. Hierbij werd hartslag en zogenaamde “skin conductance”, elektrische geleidbaarheid van de huid, gemeten. Ultra lopers scoorden in deze test significant hoger dan de niet hardlopers. Uit deze test bleek dat de ultra lopers veel beter waren in het regelen van hun emotie. Ze konden de plaatjes vanuit een positieve hoek benaderen, zelfs de negatieve plaatjes. Dit kan te maken hebben met de motivatie die je nodig hebt tijdens een race. Je komt tijdens een ultra altijd negatieve situaties of negatieve gedachten tegen. Het blijkt dat ultra lopers beter in staat zijn dit om te buigen naar het positieve waardoor zij in staat zijn toch door te gaan.
Ultra lopers scoorden in de meeste onderzoeken slechter op sociaal gebied. Ultra en ultratrail lopers zijn minder sociaal dan niet lopers. Dit zou te maken kunnen hebben met het feit dat de ultra lopers lang onderweg zijn tijdens eenzame trainingen die nodig zijn tijdens de voorbereiding op een evenement. Ook tijdens een evenement lopen veel ultratrail lopers vaak langere tijd grote stukken alleen. Ze konden er niet helemaal de vinger op leggen wat hier de oorzaak van was. Het zou ook goed kunnen dat juist de mensen die graag op zichzelf zijn zich meer aangetrokken voelen tot deze sport.
Ultratrailen is vaak een levensstijl. Er is geen ruimte voor een tijdelijke voorbereiding, zoals voor veel andere sportwedstrijden wel het geval is. Als je de uitdaging aangaat om een ultratrail te lopen, moet je je levensstijl aanpassen, en dit vaak voor langere tijd. Je moet meer trainen, vooral je lichaam laten wennen aan langdurige inspanning. Je moet anders trainen, minder rondjes op de atletiek baan, maar wennen aan onverharde paden. De ultratrail loper moet zelfs trainen met zijn voeding onderweg. Uit onderzoek is dan ook gebleken dat de gemiddelde ultratrail loper zeer veel discipline en doorzettingsvermogen heeft. Deze discipline en doorzettingsvermogen ziet men ook vaak terug in het gewone leven van de ultratrail loper.
Alhoewel ik niet weet hoeveel waarde je aan dit soort onderzoeken kan hechten, heb ik toch dingen gezien die ik in mijzelf herkende. Ik loop inderdaad geen ultratrails om de competitie met anderen op te zoeken, maar voor de persoonlijke uitdaging. Ik ben zelf ook een wat oudere loper en hou enorm van buiten zijn in de natuur.
Omgang met emotie? Geen idee… maar ik benader meestal inderdaad vanuit de positieve hoek. Ik ben het liefst op mijzelf of samen met mijn gezin. Ben ik dan niet sociaal? Aan de ene kant heb ik een erg kleine vriendenkring, dit omdat ik met heel andere dingen bezig ben dan anderen, maar aan de andere kant kan ik weer enorm genieten van de gezelligheid bij bijvoorbeeld een evenement van trail-running.eu. Voor mij is het inderdaad een levensstijl. Ik ben benieuwd of jullie jezelf ook herkennen in één van deze resultaten…
Ben je zelf geen ultra loper? Dan hoop ik dat je deze bijzondere groep hardlopers nu iets beter kunt begrijpen…
Wil jij dit jaar ook een ultra doel halen? Dat kan! Trail Events organiseert ieder laatste weekend van de maand ergens in de prachtige Nederlandse natuur een unieke ultra van (ruim) 50 kilometer.
Tijdens de DUS2024 kun je zelfs een gouden, zilveren of bronzen plak verdienen door ieder kwartaal respectievelijk 3, 2 of 1 ultra(‘s) te lopen!
Een ontzettend sportief doel met een passende beloning.
Met behulp van cookies kunnen we analyses maken en jouw ervaring op onze website verbeteren, lees meer. Ik snap het