Wellicht ken je Davos als kuuroord of als wintersportbestemming. Maar Davos is veel meer dan dat. Gelegen in een dal, omringd door bergen, is Davos een waar paradijs voor bergsportliefhebbers. Samen met het nabijgelegen dorpje Klosters profileert Davos zich met ‘Sports Unlimited’ en bieden ze een overvloed aan buitenactiviteiten aan. Tegenwoordig niet alleen in de winter, maar zeker ook in de zomer. Natuurlijk ontbreekt trailrunning niet.
Ik besluit te gaan voor de 43 km, een echte bergmarathon, met ruim 1.500 hoogtemeters.
In Davos was trailrunning al gemeengoed toen het in Nederland nog geen naam had. In 1986 vond hier namelijk de allereerste Swiss Alpine Marathon plaats. Vandaag de dag staat deze race bekend als de Davos Xtrails Marathon, maar het concept is nog steeds hetzelfde. Deelnemers hebben de keuze uit afstanden van 68, 43, 23 en 10 kilometer. Ik besluit te gaan voor de 43 km, een echte bergmarathon, met ruim 1.500 hoogtemeters.
Met de trein arriveer ik in Davos, en dat is mede te danken aan de Nederlander Willem-Jan Holsboer. Davos ontstond ooit als een kuuroord voor mensen met tuberculose, maar was moeilijk bereikbaar. Holsboer bedacht dat een spoorlijn de patiënten gemakkelijker en veiliger naar Davos zou kunnen brengen, en zo geschiedde. Mijn verblijf is in Hotel Sunstar, een hotel zoals je ze vaak in skiresorts tegenkomt; met een zwembad, sauna’s, grote kamers en een prima restaurant. Ook met de bedden en het ontbijt zit het hier zeker goed. Bij het ontbijtbuffet is er een overvloed aan vers fruit en kan ik elke ochtend mijn eigen wortel-en-gember sapje persen in een slow juicer.
De marathonroute ligt tussen de 1.540 en 2.770 meter hoogte, wat betekent dat goede acclimatisatie essentieel is voor een optimale prestatie. De organisatie raadt aan om minimaal vijf dagen voor de race in het gebied te zijn om te wennen aan de ijlere lucht. Dat is zeker geen straf, er is genoeg te doen. Helaas heb ik slechts tijd voor twee acclimatisatiedagen, dus ik heb vooraf een high altitude training gevolgd in Nederland. Op de dag van aankomst verken ik de omgeving met een trailrun van 12 km, die letterlijk start voor de deur van het hotel. Binnen een paar honderd meter zit ik in de natuur en na een klim van 500 meter sta ik in een alpenweide. En dit is slechts een van de zeer vele trailrun- en wandelroutes die direct vanuit het dorp starten.
De dag erna besluit ik het nog hoger op te zoeken en kies ik voor de Weissfluhgipfel. Een funiculaire brengt me op het Weisfluhjoch. Daarna gaat een kabelbaan nog eens enkele honderden meters hoger naar de top, naar de Weissfluhgipfel op ruim 2.800 meter. Ik besluit om dat laatste stuk te lopen, omdat ik mijn lichaam een lichte trainingsprikkel wil geven op hoogte.
Via Komoot vind ik een route naar de top, die me door een ruig rotslandschap leidt. Het pad is onduidelijk en terwijl ik klauterend van het pad raak, sta ik plotseling oog in oog met een jonge steenbok, het symbool van de regio Graubründen. We kijken elkaar even beduusd aan. Hij staart weer voor zich uit, weer naar mij, weer voor zich uit. Uiteindelijk loopt hij weg, maar niet voordat hij nog een korte blik op mij werpt. Ja, doei!
Boven op de top staat Berghaus Weissfluhgipfel. Dit bergrestaurant is in alle opzichten 2.0. De jonge eigenaar heet me hartelijk welkom en vertelt enthousiast over de dagschotel van de dag: huisgemaakte falafel met een superverse alpensalade. Op de achtergrond klinkt muziek die in een club niet zou misstaan. Dat verwacht je niet op bijna 3.000 meter hoogte. Ook het uitzicht is werkelijk fenomenaal. Alleen al voor dit Berghaus zou ik de tocht naar boven opnieuw maken.
Alle bezoekers aan Davos ontvangen trouwens de gratis gastenpas, waarmee je niet alleen gratis met de bus in Klosters en Davos kunt reizen, je krijgt ook flinke kortingen op het tarief van alle kabelbanen en funiculaires. Hierdoor wordt het verkennen van het gebied nog makkelijker. Zo, mijn mini-acclimatisatieprogramma zit erop. Nu hoef ik alleen mijn startnummer nog op te halen en mijn trailvest in te pakken. Ready to race.
De volgende ochtend verzamelt een bont gezelschap zich op de atletiekbaan. Twintigers met de laatste hightech-materiaal staan naast zestigers in flanellen shirts. Het is duidelijk een evenement waar de hele regio aan meedoet. Wie ook meedoet, is Jasmin Nunige, succesvol ultramarathonloper, een lokale beroemdheid en ambassadeur van de race. Leuk detail: Jasmin is vijftig en loopt nog met gemak podiumplekken. Dat inspireert.
Die klim komt met fenomenale uitzichten
Om 7 uur klinkt het startschot. Ik begin aan de eerste 12,5 km, die gaan vals plat omhoog met een gemiddeld stijgingspercentage van 4%. Dat voel ik al snel in mijn benen. Na de lange aanloop gaan we gelukkig echt de hoogte in, 1.000 meter om precies te zijn. Die klim komt met fenomenale uitzichten. Ik merk dat de hoogte mij meer parten speelt dan tijdens mijn vorige race een maand geleden. Geen ademtekort, maar wel een licht gevoel in mijn hoofd. Na de eerste klim slingeren we een aantal kilometers op en neer over een smal paadje langs een steile helling. Na een laatste klim naar de Sertigpass, het hoogste punt van de trail, volgt een technische afdaling. Ik besef dat ik moet eten, maar omdat ik in een lastige afdaling zit, stel ik dat uit. Wanneer ik een uur later over een brede grindweg loop, prop ik snel een halve reep naar binnen. Ik voel dat mijn energiepeil te laag is en dat ik ook nog steeds een beetje duizelig ben van de hoogte. Mijn stappen wordt slordiger, en voor ik het weet, blijft mijn voet haken en val ik.
Met een harde klap beland ik op het scherpe grind, met als gevolg geschaafde knieën, een gescheurd shirt en kapotte schouder, en een snee in mijn kin. Nee! Gelukkig stopt een medeloper en biedt hulp aan. Hij heeft de juiste EHBO-spullen bij zich om de ergste schade te beperken. Ik scan mijn lichaam: nergens scherpe pijn, niets gebroken. Mijn enige optie is om door te lopen naar de eerstvolgende verzorgingspost, die zich ruim 5 km verderop bevindt. Pas daar kan ik uit de race stappen, als dat nodig is. Na een half uur bloedstelpen en pleisters plakken, vervolg ik mijn weg.
En dat gaat puur op karakter. Bij de verzorgingspost maak ik samen met de aanwezige EHBO’ers een inschatting. Voor goede wondverzorging moet ik toch in Davos zijn, vertellen ze. Ook zij zien geen acute reden om te stoppen, dus ik loop door. Van uitstappen zou ik toch spijt krijgen. Nog 11km te gaan. Vanaf hier is het alleen nog vlak en naar beneden, beloven ze me. Maar dit ‘Zwitsers plat’ komt toch aardig overeen met de Utrechtse Heuvelrug. Na kilometerslang door een schitterend dennenbos te hebben geslingerd, kom ik eindelijk aan in Davos. Nog een half rondje op de atletiekbaan, en dan, de finish. Ik heb het gered! Gehavend en beurs, maar trots. Ik ben een Davos Xtrails Finisher. Mijn wonden worden goed verzorgd in het ziekenhuis van Davos. Geen blijvende schade, gelukkig. Wat ben ik blij dat ik heb doorgezet! Jasmin werd overigens derde bij de 43k afstand. Zij verruilde tijdens de race de 68k voor de 43k. Het was blijkbaar ook niet helemaal haar dag.
De Davos Xtrails Marathon is er eentje voor in de boeken. Een uitdagende alpiene marathon met een werkelijk schitterende route. Ik sluit zeker niet uit dat ik ooit nog terugkom voor de 68 kilometer route, maar waarschijnlijk al eerder voor een ‘gewoon’ weekje bergsport in deze bijzondere Alpenstad.
Met onze routes variërend van 5 tot 109km hebben wij voor iedere hardloper een passende en uitdagende trail. Onze routes zijn prachtig en de sfeer is altijd gemoedelijk.
Bekijk onze Trail Events kalender eens. Wanneer kom jij je grenzen verleggen?
Davos is een stad binnen het kanton Graubünden. Een waar trailrunparadijs in het hart van de Zwitserse Alpen! Ontdek de opwindende wereld van trailrunnen terwijl je jezelf verliest in de adembenemende natuur en uitdagende paden van deze regio.
Bekijk de onderstaande pagina voor meer informatie en onze top 3 routes die je een keer gelopen wilt hebben!
Met behulp van cookies kunnen we analyses maken en jouw ervaring op onze website verbeteren, lees meer. Ik snap het